The Most Beautiful Woman in All of Egypt - Chapter #5 - Free To Read

ไลลาคาดว่าจะเจอความวุ่นวาย

ฝูงชนที่คลั่งด้วยความโกรธ การจลาจลที่ถูกขับเคลื่อนด้วยความหิวโหยและความกลัว วิกฤตใหม่ ความน่าสะพรึงกลัวที่รอคอยที่จะคลี่คลายบนท้องถนนแห่งเมมฟิส

เธอไม่ได้คาดหวังสิ่งนี้

ผู้คนนับพันรวมตัวกันอยู่หน้าวัง ทอดยาวไกลสุดลูกหูลูกตา ชีพจรของเมืองเต้นช้าและหนักหน่วง อากาศหนาแน่นด้วยกำยานและความร้อน

บางคนถือเครื่องรางทองคำ กำไลและเครื่องประดับที่ยื่นออกมาด้วยมือที่สั่นเทา คนอื่นๆ นำดอกบัวมา กลีบบางบางเหี่ยวเฉาอยู่ในฝ่ามือ

แต่ส่วนใหญ่ได้คุกเข่าลง

หน้าผากแนบกับพื้น

ริมฝีปากขยับกระซิบ ไม่ใช่ถึงเทพเจ้า—แต่ถึงเธอ

ความหนาวเย็นแล่นผ่านสันหลังของไลลา แม้ว่าค่ำคืนจะอบอุ่น นักบวชยืนอยู่ที่บันไดวิหาร จีวรพลิ้วไหว แขนชูขึ้นสู่สวรรค์ เสียงของพวกเขาดังก้องเหนือเสียงพึมพำของผู้คน

"ไลลา ธิดาแห่งดวงอาทิตย์ โปรดคุ้มครองพวกเรา"

"ไลลา ผู้ศักดิ์สิทธิ์แห่งเลือดและไฟ โปรดรับฟังพวกเรา"

"ไลลา เทพธิดาของพวกเรา โปรดช่วยพวกเราด้วย"

เธอเคยได้รับการบูชามาก่อน กวีได้ประพันธ์ถึงความงดงามของเธอ ช่างแกะสลักได้สลักความงามของเธอลงบนผนังวิหาร นักบวชได้กล่าวถึงเธอในฐานะธิดาของเทพีฮาเธอร์

แต่ครั้งนี้แตกต่าง

นี่คือความสิ้นหวัง

พื้นใต้เท้าของเธอรู้สึกไม่มั่นคง ราวกับว่าหินของวังสั่นสะเทือนด้วยน้ำหนักของช่วงเวลานี้

และแล้ว—

อากาศเปลี่ยนไป

โลกพร่าเลือนที่ขอบ ราวกับว่าท้องฟ้าเองกลายเป็นหนักเกินไป สายตาของเธอเอียงไป ทันใดนั้น เธอเห็นมัน ร่างไร้วิญญาณ กองพะเนินอยู่บนถนน แขนขาพันกันยุ่ง ดวงตาไร้ชีวิต กลิ่นเน่าเหม็น หนาแน่นราวหมอก ลอยขึ้นในความร้อน แม่น้ำไนล์กลายเป็นสีดำ ไม่ใช่ผู้ให้ชีวิตอีกต่อไปแต่เป็นแม่น้ำแห่งความตาย แผ่นดินแตกระแหงและแห้งผาก อาณาจักรที่กำลังตายภายใต้ดวงอาทิตย์ที่หันหลังให้พวกเขา

เมืองหลวงลุกไหม้

เมมฟิส—เมืองแห่งเถ้าถ่านและซากปรักหักพัง

นิมิต คำเตือน

นี่คือสิ่งที่รอคอยพวกเขาอยู่

นี่คือสิ่งที่จะเกิดขึ้นหากเธอปฏิเสธ

นิ้วของไลลากำราวระเบียงแน่น ลมหายใจของเธอสั้นและหอบ

โลกกลับมาอย่างรวดเร็ว—เสียงสวดมนต์ แสงคบเพลิง ดวงตานับพันที่มองเธอราวกับเป็นความรอด

ความจริงตกตะกอนในอกของเธอ หนักราวกับหิน

เหล่าเทพได้ตรัสแล้ว

ไลลาไม่ได้ก้มกราบ เธอไม่ได้ร่ำไห้

เธอหันไปหาผู้คน หาบิดาที่ส่งเธอไปเป็นเครื่องสังเวย หาราชินีที่จ้องมองเธอด้วยความอดทนของงู รอให้เธอคุกเข่า

แทนที่จะทำเช่นนั้น เธอเชิดคางขึ้น

และประกาศชะตากรรมของเธอ

"ข้าจะไปหาพวกเขา" ไลลากล่าว เสียงของเธอตัดผ่านราตรีราวกับใบมีด

ฝูงชนนิ่งเงียบ บิดาของเธอผ่อนลมหายใจออกมาราวกับกลั้นหายใจมาหลายชั่วอายุคน เนฟิราห์ยิ้ม แต่ไลลาไม่ได้มองพวกเขา

สายตาของเธอจับจ้องอยู่ที่ผู้คนนับพันเบื้องล่าง

"ข้าจะช่วยอียิปต์"