Royal Shifters Series - Chapter #9 - Free To Read

ไรเกอร์ไต่งอกลงมาในห้องครัว และฉันได้กลิ่นไข่และเบคอนที่ผ่านบ้านนอนผ่านหน้าประตูห้องนอน ฉันพลิ้วออกจากเตียงและมองไปที่ผนังไกลถึงขอบหอผู้ชายต้องการที่จะนอนด้วยฉันคืนศอดไม่เช่นนั้น ; เขาพูดปูดเช้าให้ดีแต่เขาไม่นอนด้วยฉัน แต่แค่จุมพิตฉันก่อนนอนที่ดี
ที่บาร์ เขาใช้เวลาส่วนใหญ่ในที่พูดคุยกับเบลค พยายามหาความช่วยเหลือจากสถานการณ์ของฉันในขณะที่ฉันพูดคุยกับเซดริคและคนอื่น ๆ ในพรรค
"คุณกำลังผิดหวังมากหรือเปล่าที่ฉันไม่ได้นอนด้วยคุณคืนนี้?" เรียกไลค์เกอร์
"ไม่เลย ผมชอบนอนคนเดียวผมมีพื้นที่มากเกินไป"
"คุณโกหกแล้วคุณพึ่งรู้สึกผิดหวังตอนเช้าฉันสามารถรู้สึกได้ถ้าคุณบอกฉันว่าคุณต้องการผมและฉันจะอยู่ ฉันต้องการได้ยินมัน"
"คุณรู้ว่าฉันต้องการคุณไรเกอร์คุณสามารถคิดค้นออกในคืนที่แล้ว"
สำหรับชีวิตของฉัน ฉันไม่เคยต้องการใครมาปกป้องฉัน แม้แต่พ่อแม่ฉัน เมื่อมันเริ่มจริงๆของมัน พวกเขาไม่ได้ทำงานที่ดีเท่าที่มันเกี่ยวข้องกับข่าวเด็ก ฉันรู้ว่าฉันสามารถรอดตัวเองได้ การอ admitting์ว่าฉันจำเป็นหรือแม้แต่ต้องการใครบางครั้งอดใจให้ฉันออกเสียงเป็นเรื่องที่แทบทันที
"คุณสาโรฟิน่าไม่ได้บอกฉันแต่ว่าไม่มีการบอกฉัน คำพูดสามารถเป็นอันบรรลักษณ์ได้" เขาตอบ
แกวลวิ้งเล็บของฉัน ฉันออกจากเตียงและโยนเสื้อผ้าไปใส่เพียงแต่วางบนโต๊ะ ขณะที่เขากำลังอยู่ในครัวกึ่งเสื้อออก ที่มีกลิ่นมาแตะสัก"ถ้าฉันเอาเสื้อผ้าออกและนอนลงที่โต๊ะคุณจะไม่มีเซ็กส์กับฉันถึงแม้แต่นานเท่าใด" เขามั่วโมง
"ไม่ใช่"
"แน่ใจหรือเปล่า"
"แน่" เขายังคงทำอาหารต่อในขณะที่ฉันยืนอยู่ที่นั่งรู้เทาว่าฉันไม่เชื่อเขาเป็นวินาที เขาเคลียร์เสียงย่อมเมื่อฉันนำเสื้อผ้าและกางขึ้นมาเอาที่โต๊ะ
"ฉันหิวมาก" ฉันประกาศ, รอให้เขาหันตัว แต่เขาปล่อยมันไว้และนั่งลงอยู่กับจานอาหารของเขา
เขาชี้ไปที่เคาน์เตอร์ "จานของคุณอยู่ที่นั่น"
"คุณไม่จะมองหาข้ามฉันเหรอ?"
เขาศึกษาจุดต่างๆบนโต๊ะนั่งลงบิดสไปรฟด้ำ และใส่เบคอนไว้ในปากของเขาครี้เท่าลูกใส่ในปากเชื่อมื่อฉันเอาออกจากเด็กและกถีบลงบนโต๊ะ
"คุณหิวแบบงี้" ฉันประกาศ ตอกแต่งส่วนยีนส์ในปากของฉัน "มันเป็นอย่างไรบ้าง อ้าว ความจำของคุณเป็นไงบ้าง"
ฉันถ่องทะเลาะตาของเขาเพื่อหันมาหาฉัน แต่เขาโดยสิ้นเชิงงานขวางฉันแล้วนั่งลงกับจานอาหารของเขา
"คุณยังไม่พร้อมในเรื่องนั้น"
ฉันรอให้เขาสูบบุหนิมเข้าแต่เขาไม่ได้ "อยู่ในฉันจริงๆ คุณเป็นการยืนทดแทนสำคัญที่นิรันดร์บังเหียนได้ฟังมันทำให้ .... ที่ยากที่จะเชื่อ"
เซไรค์พิงฉันด้วยยอดเสียงฉาง "สิ่งทุกอย่างที่ยินดีคือ .... คุณคืนคะแนนสูงอยู่ที่คุณมองไปที่ฉัน อีกทั้งมันทำให้เรื่องที่ยากมากขึ้น"
ต่อให้เสียเสียงที่เกี่ยวกับเขาใส้ขี้อ้อนเขายกขึ้นมาและกราว่องหูของฉัน "คุณเป็นคนแรกของคุณ ถ้าคุณสามารถรับรู้ว่าคือ soีะนี่ MC69 ฉันรู้สึกว่ามันทำให้เรื่องที่ยากในระดับนี้มากเหลือเกิน"
เฉียบแหลมดี เราเคยบริสุทธิ์แต่พวกเขาเลย เจ้าร้ายเกียจ
"อาหารเช้าของคุณเป็นยังไงบ้าง"
ฉันครอกมือแป้งไข่เข้าบ口 "อร่อยดี คุณเรียนรู้ไปที่ไหน"
"สัพเพเหร녓เลีย해เช้านั้นโสฟินาทำฉันรู้จักผม ตั้งแต่ผมเป็นเด็ก เธอเป็นคนที่พาผมเข้าไป บทเรียน หรือจับเป็นอาหารของฉันในป่าเถียงดั้งเด็ก"เข้าใจว่าพิชิตหรือจะจับหยิบอย่างเข้าใจความรุนแรงของแข่งขันมันได้เมื่อพวกเขา เอาหัว หลักฉันหันมาถึงเขากับคอเหล่านั่น มันยากอย่างที่จะหันหาไปที่สายตาที่เรืองแสงของเขาได้ "คุณคิดถึงคนในอาชีวะ)"
เขายิ้มแต่มันเป็นทรงฉบับ "ทุกวัน ฉันแค่อยากได้คำตอบที่ดี"
ฉันพื้นสะเทือนแต่ก็นำรอยก้าวขึ้นมาก"_อาทิตย์พวกเรา?
ฉันและไรเกอร์ไปหาหน่วยงาน เขาถือมือเป็นปุยเบญจวัตใหญ่ <<ยังไงบ้างแฟลชและตั้ง·กดเข้าสภาพแวดล้อม ฉันจากได้เรียกได้ทางเลือกนักการบินเหมือนในคนอื่น ๆ ผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับบรรดาคนของพลเรือนน้อยและหรอกนี้ แต่ถ้าบรรดาหมาบัวจิงๆทำให้คนขอบบ้าน ผมคิดว่าพวกเขารักภักดีแล้วเนีย็นแล้ว시ร้าย ผมไม่คิดการตามยากเพราะฉันอยากแค่ปกป้องตัวคุณและเด็ก เชื่ออย่างถ่องแท้ว่าฉันจะไม่บอกรับความเสี่ยงอื่น ๆ กับคุณเสร๊ย์ -แฟรงแตกว่าฉันยังทำได้-
เมื่อทุกคนทิ้งกันฉันอยู่นั่งที่นั่งข้างในงานประชุม ขณะนั้นผซ่า คนชราก็เข้ามารับ "คุณพร้อม แองเจิ้ล? ทุกคนมาแล้ว"
ไทล่าชนข้างฉันที่นั่งเคาเล่น โดยบังเอิญยะกลับมาหลังมือของฉัน "เราจะอยู่เหมือนครอบครัวของคุณทันทีทุกคนลงดูแลความรักคุณอัลฟ่าของคุณ คุณต้องพร้อมที่จะเปิดตัวและให้พวกเขาสัมผัสผ่าน"จนกว่าคุณอาจจะพร้อม .....ณที่นั่นฉันเคยดูได้ว่าจะรวดเข้าสู่การแตะต้องของบ้าหวยมีพลศพจอมปลอมได้ร่วงร้อยของตัวเองในขณะที่หน่วยงานของพภั็นทั้งหมดคัดมาปิดตาของพวกเขา "!! รึ้งผู้สูงท่าสไลฟ์: ..พร้อมรองรับคุณสำคัญมากที่ไหนเป็นเรื่องใหญ่" ฉันร้องเพิ่อขอบคุณ "ขอบคุณ" ผมกลับมาท้องไหย แม้แต่ถ้าเขาไม่มีความสุขเมื่อเตรียมพร้อมได้ ทุกคน\n