Royal Shifters Series - Chapter #7 - Free To Read

"เอานี่", ผมพูดแล้วมอดให้เบย์ลี่บัตรเครดิตของผมแล้ว

เธอตื่นกลุ้มอยู่ แล้วเอาบัตรมา "แล้วนี่ใช้มาดั่งไร?"

ผมเหลืองบางลงสะดุดกลับมาทีหลังหน้าอกเธอ แล้วมองไปที่ชุดเดียว ที่มีอยู่บนพื้น "ผมคิดว่าคุณต้องการเสื้อผ้าเพิ่มเติม อย่างไรก็ตามการมองเธอดูดีนะ แต่ผมไม่อยากให้คุณพบกับคอกหมากลางที่ขานช่าง"

เธอกั๊กออกเสียงหัวเราะ "ใช่ น่าจะเป็นเช่นนั้น คุณนอนหลับดีหรือเปล่า?"

"ไม่แย่มากเท่าไหร่" หลังจากระหว่างเวลาที่เราร่วมล้างกัน ผลักผายกลับมาให้เธอนอนไปที่ห้องนอนของผม ในขณะที่ผมเองนอนในห้องสำรองหนึ่ง "ขอบคุณที่ให้ผมนอนเตียงของคุณ คุณสามารถนอนเวลาเดียวกับผมได้เลย"

"เชื่อมั่นได้ว่าแน่ๆ จะไม่ได้นอนเลย" แก็บหมวก park ranger ของผมออกมาจากตู้กระจก แล้วหันมาถึงประตู "ข้างล่างมีอาหารเพียบ ผมจะกลับมาเย็นนี้ อย่ากังวลกับจำนวนเงินคงเหลือในบัตร ให้ซื้อเสื้อผ้าที่อยากได้ทั้งหมด" ผมเปิดประตูห้องนอน เทบสายตากลับไปที่เธอ เธอยกหน้ามองกลับมาหาผม "มีอะไรผิดหวังเหรอ?"

เธอยกบัตรส่งขึ้นมา "ผมมีเงินเองลงไปกับมัน . . . แค่ว่าตอนนี้ผมไม่สามารถเข้าถึงมันได้ หลังจากเรื่องที่เกิดขึ้นกับเคดผมต้องออกเร็วด้วย ผมไม่มีอะไรเหลือเลย จนไม่มีใบอนุญาตขับรถยนต์"

"และถ้าคุณพาอะไรมากับคุณ จะได้ง่ายขึ้นในการติดตาม"

เธออืมมา "นั่นคือผมจะไม่สามารถทำอะไรกับชีวิตของผมได้อีกใช่ไหม"

"ไม่ใช่เดี้ยนี้ แต่คุณจะได้อัพเดตทั้งหมด บลาเก์จะช่วยเราได้ โซเชียลเร็คคอร์ดของคุณ บัญชีธนาคารของคุณทั้งหมด เขายังสามารถทำให้หายตัวไม่ได้"

"เขารู้จักเลนิสตู่ อย่างน้อยจะได้ผลงานเป็นสมาชิกลับก็ได้?"

"หนึ่งในสมาชิกที่ดีที่สุด ผมจะคุยกับเขาในวันเสาร์หน้า ทุกวันเสาร์เพื่อนในกลุ่มนักดื่มที่บาร์ใกล้บ้าน"

"เธอคือใครที่พาผมไปช้อป?"

ผมก้มหน้ามองขึ้นเดินไปทางประตู "ได้ส่งไปให้ทายลาเดี๋ยวนี้ สองชั่วโมงให้มาถึง"

เธอลื่นออกมาจากเตียงแล้วจับถุงเสื้อผ้าบนพื้น "เมื่อไรผมจะได้พบกับแก๊งของคุณถึง?"

"แก๊งของผม", ผมเปลี่ยนแก้ให้ "ตอนนี้เป็นแก๊งของเรา และคุณจะได้พบพวกเขาในวันพรุ่งนี้ คืนนี้เราจะกำลังสนุกกัน" ผมเดินลงบันไดและเรียกขึ้นไปหาเธออีกครั้ง "สนุกกับทายลาเดี๋ยวนี้"

"ผมแน่ใจว่าผมจะทำ" เธอพูดก่อนที่ผมจะเดินออกไป

ว่ายน้ำรอฉันทางที่รถของฉัน รีคตอร์ที่แต่งกายเป็นอย่างเป็นทางการ ฉันถาม "มีข่าวอะไรใหม่ไหม?"

"ไม่ ตามที่รอบรอบก็ยังดูดี ไม่มีใครมาใกล้แขนง"

"ดี หวังว่าจะยังคงเป็นเช่นนี้" ทั้งสองคนขึ้นกับรถของฉันและเริ่มเดินลงถนนหินกรวดไปยังถนนสายหลัก

"เป็นไงบ้าง? จากที่ฉันเห็นเธอน่าจะเป็นคนแก้ลางจริงๆ"

"เธอไม่มีความรู้สึกโอกาส", ฉันจัดการทำให้ส่วนนั้นของจิตใจซ่อนอยู่ "และไม่ ไม่มีผมเย็ดเธอถ้านั่นคือสิ่งที่เธออยากรู้"

แก้วถือมือขึ้นหากัญชา "เฮ่อ เป็นแค่อยากรู้เพียงครั้งเดียว บรรดาผู้น้อยทั้งหลายสองฝ่ายข้างต้น คุณต้องตักใจกี่ครั้ง?"

"มากคงไม่เท่ากับคุณที่ทำทุกวัน สัวนั้น"

ในเวลาที่ใช้ในการขับรถไปถึงสถานีฉันบอกเขาเรื่องเลือดของเบย์และสิ่งที่เป็นไปอย่างไร การลุกศรออกถึงกลุ่มอื่น ผมหวังเสียใจที่สูญเสียการต่อรอง