Royal Shifters Series - Chapter #6 - Free To Read

สัญชาตญาณแรกของฉันก็คือการไล่ตามเขา และสิ่งที่ฉันได้เรียนรู้ในชีวิต คือความเชื่อในการเสมอไว้กับสัญชาตญาณของฉัน เบื้องต้นฉันแกะเสื้อผ้าของฉันออกแล้ว และกลับออกมาในหิมะและเปลี่ยนร่างในขณะที่ฉันกำลังวิ่ง เส้นแถวของไรเกอร์เป็นแรงมาก และอย่างมากเพราะเขาโกรธมาก อัลฟ่าที่โกรธก็สามารถกลายร่างได้อย่างตายร้าย เขาให้ความช้าบรรเลงและฉันสามารถได้เข้าหาเขาแล้ว

"ไรเกอร์ โปรดกลับมาเป็นร่างมนุษย์ให้หน่อย เพื่อให้เราสามารถพูดคุยกันได้ ฉันอยากขอโทษที่ฆ่าพี่ชายของคุณ แต่ฉันไม่สามารถทำได้"

สายตาของเขาส่องแสงสว่างและเขาแสดงฟันของเขาออกมา โดยเพราะฉันยังไม่ได้ดื่มเลือดของเขา ฉันจะไม่สามารถได้ยินเขาพูดถ้าเขาพูด เขาตามสายตาฉัน ก่อนที่เวทมนตร์จะเริ่มเคลื่อนไหวรอบร่างของเขา เปลี่ยนร่างมาเป็นร่างมนุษย์ของเขา

"ฉันไม่อารมณ์หวาดระแวงคุณใคร"

เขาหายใจหอบและขมเขี้ยวบิดฟันขึ้นเบื้องหน้าฉัน "เขาทำอะไรกัน" เขาปิดตาของเขาและเขยื้อนลงบนหิมะด้านหน้าฉัน ที่งอกตึงฟันเขา "ไม่ฉันไม่อารมณ์หวาดระแวงคุณ เชื่อฉันว่าเห็นสิ่งที่พี่ชายของฉันทำไว้ เขาทำให้ฉันโอกาสที่จะปกป้องคุณมากกว่าที่เคย"

"ฉันสามารถดูแลตัวเองได้" ฉันตอบ

"ฉันรู้"

"ทำไมคุณวิ่งหนีออกไป"

เขาเคลื่อนที่เข้าใกล้ข้างของฉัน และใส่มือเข้าในขนของฉัน "ฉันโกรธเนี่ยแหละเบลีย์ เห็นลูกสาวของคุณเกือบถูกข่มขืนผ่านพี่ชายได้ยังไงนี่? มันไม่ได้ง่ายก็ล่วงเข้าใจ เมื่อฉันเห็นแต่สีแดงเท่านั้น ถ้าคุณหยุดตีลังเขาให้ตายไม่ใช่ใจจะอยู่ไปข้างคุณ "

ฉันปิดตาและปล่อยเวทมนตร์ควบคุมร่างตัวของฉันเพื่อให้ฉันสามารถเปลี่ยนร่างได้ เมื่อฉันทำเช่นนั้น ไรเกอร์ผลักฉันไปที่ลำตัวของเขาและพลิกตัวของเราลงด้านข้างซ้าย มือของเขายกสูงขึ้นผนังพับหน้าของฉันแล้วเขาจูบฉัน เปิดปากฉันด้วยลิ้นของเขา ฉันถอนตัวออกไป แม้ว่าฉันจะไม่อยากจะทำแบบนั้น

โอ่งถอนหายใจหนัก เขาพักอกที่ฉัน "ตั้งใจจะทำเช่นนั้นตั้งแต่เราพบกันครั้งแรก"

ฉันไม่สามารถปฏิเสธได้ว่ามันรู้สึกน่าสมหวังมากแท้จริง เท่าที่ฉันอยากจะทราบคือความยอดเยี่ยมที่จะสัมผัสอย่างไรที่เขาจะเรียกสมควรกับฉัน การหยุดร่างแรกถอดร่างออก ขณะที่ฉันทำเช่นนั้น ไรเกอร์แทงฉันไปข้างหลังและพูดด้วยเสียงหววคุ้ม "ฉันต้องการที่จะทำแบบนั้นตั้งแต่คราวแรกที่ฉันพบคุณ"

ฉันไม่สามารถปฏิเสธการตอบสนองได้เลย เปิดขาของฉัน ฉันยิ้มไปที่เขา "ใช่เช่นนั้น อย่างไร" มือของฉันประสานขาของเขาและฉันสีสะดุดงวด ฉันยังเขยื้อนโดยรวมลูกเพศของเขาและจับมัน "เช่นนั้น"

ฉันฉันอิ่มหน่าน "แต่ทำไมแบบนี้" นิ้วของฉันพบร่างเชื่อมต่อของเขาและฉันจับงวด "แบบนี้"

เขาสาบสูญโดยใบหน้าจิตวิญญาณของเขา "ให้โอกาสเททสองหนุ่มหน่อยสิ เราไม่ต้องการที่จะทำให้หนุ่มรู้สึกผิดหวัง" พร้อมกับที่ฉันอยากจะหยุดครอบคลุมตัวเขาแต่เขายึดไว้แน่น

"สงบสติ เราจะไม่ฆ่าพวกเขา แต่ฉันหวังว่าพวกเขาจะคิดโอกรถึงสามครั้งก่อนที่จะมาที่นี่"

"ฉันไม่คิดว่าเขาเป็นคนที่ควรกังวล ความพร้อมแดนกงได้หนุ่มยุ่งยากสักแต่เดียว"

"แล้วพวกเยื้องเหยื่อย้ายเข้าพวกหนุ่ม
นี่คือรู้สึกอย่างไรเมื่อความต้องการจะเชื่อมต่อทำให้คุณบ้า อาจารย์แปลงอารมณ์ตรงไหนเพื่อให้ฉันห่างไกลพวกคุณเสียไหมใครทำความเข้าใจได้"

"พวกเขาอาจปล่อยแรงกายเดียวในทางของผู้หญิงมาเป็นอันสังเวย การลดความรู้สึกของพวกเขาชั่วคราว แต่มันก็จะต้องมีความต้องการที่ไม่เคยได้รับพอกระทั่งต้องรออีกครั้งขอไปที่จะต้องปฏิบัติงาน

เช่นงี้ป่าไม่แสวงหาความสะพรั่งสะวันสบายเท่าที่ฉันพบภายในแท่นคุณชีพ เดอะมุยป่าต้องการคุณมารักษาเป็นคนแรกของพวกเราที่จิตอื่นคาดว่าพวกเราจะเกิดขึ้นหรือใคร"

"และเมื่อความต้องการของคุณทำให้คุณเข้าสุขบ้าคลั่งใดพวกคุณเก่าที่กำลังจะกลายเป็นถึงเวลาที่จะใช้มัน" เขาขยับนิ้วของเขาลงข้างคอฉัน ผ่านไปที่สันอกของฉันที่โล่งและไหลลงบนสะโพกเปลือกไม่ครอบ

บรรทัดถัดมา