Royal Shifters Series - Chapter #1 - Free To Read

ขอโทษนะ แต่ไม่มีวิธีอื่นให้เลือกเลย Bailey เราให้คุณเวลาอีกหนึ่งปีเต็มเพื่อให้คุณปรับตัวกับสิ่งนี้" พ่อของฉันบ่นพร่างปาก

ฉันเร่งรีบเดินทางไปทางทุ่งหญ้า ขาของฉันอ่อนล้าจากการบีบแบนค้าง "ฉันคาดหวังว่าคุณจะมาเข้าตา แต่บอกได้เลยไม่ได้อยู่คุณทำให้ฉันเชื่อมั่นว่าฉันเจอสิ่งนี้ได้! ฉันไม่เชื่อว่าคุณทำแบบนี้กับฉัน ฉันไม่ได้ตกลงกับมัน...ฉันไม่ตกลงเลยนะ"

"ลูกไม่มีทางเลือกอื่นรอบ Bailey เราทำให้ได้ตามที่เราคิดว่าจะช่วยให้คุณปลอดภัย ตอนนี้คุณเติบโตอายุที่จะแต่งงานกับ Kade จะช่วยให้คุณปลอดภัยและสืบสานเลือดของเราได้"

ต่อให้พูดเสียงพังจากในใจ คุณฟังเห็นได้แบบชัดเจนว่าคุณมีทางเลือก พ่อของฉันเป็นฟังเพลงหัวหอมของพวกเขา แต่ความภักดีของฉันยังคงเป็นของฉันเอง ฉันไม่รู้สึกถึงความเชื่อมั่นเหมือนคนอื่นเมื่อเกี่ยวกับการทำคำสั่ง ในขณะที่พวกเขาต้องทำตาม; ฉันไม่ต้องทำตาม ตั้งแต่เด็กๆ ฉันเคยสงสัยว่าฉันมีอะไรผิดกับฉันหรือไม่ แต่เมื่อฉันเติบโตขึ้น มันกลับมาทั้งหมด ฉันมีความสามารถ - ฉันเป็นอัลฟ่าผู้หญิงที่หาได้ยาก - และมันต้องการให้ซ่อน

"ทำให้ฉันปลอดภัย? คุณควรเล่าให้ฉันฟังป่านนี้ได้อย่างไร ฉันรักภัยตนเองตลอดชีวิตของฉัน เดี๋ยวเอาไปตามกำลังดีไหม? บางทีฉันควรจะออกไปเมื่อฉันมีโอกาส" พวกเขาทั้งสองบิดตัวและยืนอยู่ข้างหลังให้ฉันนำทาง

พวกเขาโกรธ แต่ก็เหมือนกับพวกเขากลัวที่จะต่อสู้กับฉัน กลัวว่าฉันจะออกไปและไม่กลับมาอีกต่อไป ฉันอยากทำสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับหมู่เรา แต่หนีกับ Kade ไม่ใช่คำตอบ ฉันกำลังถูกให้ออกเสียงเป็นเหมือนเจ้าบ่าวทางไปรษณีย์

ในอดีตฉันใช้ชีวิตเพื่อแม่และหมู่คณะ ในขณะที่หมายดีสีขาวกำลังลดลงที่สมดุลย์ เขาคือชายหนุ่มที่เหลือน้อยที่สุดและ Kade Whitemore ที่เป็นฉายามันไม่ได้อยากมองเห็นความสัมพันธ์ที่ดีกว่าที่ฉันอยากได้ เป็นดีที่รักกว่าต้องมี Kade

ความโกรธระคายเคืองในร่างกายของฉัน และฉันอยู่ที่นั่น โกรธ... จนกว่าฉันจะรู้สึกถึงเขา เขากำลังมาหาฉัน ฉันรับรู้ถึงระยะทางใกล้เคียงของเขามากขึ้นเรื่อยๆช่วงเวลาที่เราใกล้ชนทุ่งหญ้าเขากลิ้งตาเข้ามาที่ฉันและความตื่นเต้นของเขา - ความอยากรัก - ความตื่นเต้นของเขาได้ยิ่งเพิ่มมากขึ้น หวังว่าเขาคงสามารถรู้สึกถึงความโกรธและความรังเกียจมาจากฉันได้

หมู่หมายแต่งงานเพื่อความรักที่ยั่งยืน มันเป็นศักยภาพที่บรรจบแล้วไม่เหมือนการแต่งงานของคน ที่คุณสามารถสิ้นสุดโดยลงลายมือรับรอง พรรคของเราจะไม่ใช่สิ่งที่คุณทำหวอดหงุด แต่สิ่งที่ฉันจะไม่อนุญาตให้พ่อแม่ตัดสินใจแทนฉันได้ เพียงวิธีที่จะหนีคือฆ่าเขา และสิ่งที่ฉันไม่ต้องการทำคือเริ่มสงครามระหว่างพวกเรา เราต้องมีทางออกอื่น

ล่วงหน้าแล้วในรูปแบบหมา Kade พยายามให้มุมสามารถเข้าได้ที่ฉัน เขาตัวใหญ่ - เหมือนคนอัลฟ่าทั้งหลาย - แต่ฉันไม่ประทับใจเขาคุณสามารถได้ยินความไม่สนใจในฉันและเขามุ่งยาก เขาระมับและโกรธลงลึกและเขากัดกร่อนที่คอของฉันคำฉันฉีกฉายขาด คำที่กัดคือการกระทำที่ส่วนตัวที่ควรจะทำเมื่อคุณเป็นคู่รักให้ทำแต่เมื่อคุณตามหาบ่า

"ตอนนี้ทุกคนจะรู้ว่าคุณเป็นของฉันแล้ว" เขากระฉาบขึ้นให้ชิงและเชื่อมต่อกับฉัน "ฉันจะเซ็กส์กินอย่างเขาและสามารถพูดลาได้เสียงดัง คุณต้องเริ่มอาศัยอย่างเท่าเทียมกันและทำตามที่ฉันบอก"

เสมือนเขาจับกับฉันอย่างแน่นพร้อมกับหัวอกของเขาเข้าสู่ปากของฉัน พรมแดนสั้นขึ้น "ฉันขอเสียงลงมาหาคุณอยู่แล้ว? ผมผิดหวังจังเล็กน้อยว่าคุณจะต้านทานได้มากขึ้น"

เมื่อเขาตกแก่จูบใกล้ทรวงอกของฉัน ฉันรู้สึกได้ถึงปลายเชื้อของเขากดยับของฉัน เขายืนหลังหลังฉันและใช้มือขนานข้างแขนขาของฉันเพื่อยึดหิมะเพื่อให้กดเข้าถึงฉัน "หยุดใจไว้รัก ฉันเป็นกำลังบุกของคนดี ส่วนมากความสัมพันธ์ที่ดี" เมื่อสายตาของเขาค้นพบสายตาฉัน ฉันไม่เห็นพลังแห่งการมีชีวิตในสายตาเขา

ฉันกางข้อคิดข้ามทรวงอกเพื่อพยัญชนะ ฉันยืนตรงอยู่แน่นๆ อย่างไม่ยอมถอยหลังและเสียงฉัน ไม่มีใครสามารถทำให้ฉันทำตามเป็นทางการ

ต่อกระทั่งคุณหมอบหุ้มเอื้อกับเขาความอันจริงแค่เขายืนหลังและจู่โจมงูบที่ฉันเพื่อรับรองและดึงโลหิต ความโกลาหลเพียบพร้อมที่จะไหลอุ่นร้อนลงคอของฉัน ทำให้ฉันจุกจิกได้ ฉันไอเสมอพร้อมกับเนื้อเนียนขนานใหญ่จากร่างกายของเขา "ฉันอยากจะรู้สึกชื่นชอบกับเพื่อนของคุณ มองเห็นด้านในของคุณและจากนั้นคุณสามารถพูดลาได้เสียงดัง คุณควรเริ่มทำตามที่ฉันบอกลูกสาวลูกให้วิภาค"

ฉันประกบเข็มของฉันทับฉ้องรับเขาและพยายามพูด "ให้ชายของฉัน ฉันจะไปพูดลากับครอบครัวแล้วคุณสามารถทำอะไรกับฉันก็ได้"

เขาคว่ำแขนเข้าครอบครัวฉัน แล้วแปรงร่างกายทั้งหลายของฉันดังว่า "ถ้าเป็นเรื่องที่ร้องขอ ฉันมีความคิดที่ดีกว่า ทำไมคุณไม่ใช้ปากของคุณรอบต้นของเครื่องเสียงของฉันและคุณสามารถพูดลาได้ก็ตามคุณต้องเริ่มดำเนินตามที่ฉันบอกลูกสาวของฉัน"

ขอแนะนำ ฉันจึงขยี้ดักฉันกลับไป เขาเอาส่วนล่างของฉัน และล้ำค่าไทอกไม่ยอมปล่อย ฉันสามารถหันล้อมกำแพงเขาได้ในยกเว้น เขายืนหลังหลังของฉันและยัดมือขนานข้างเข่าของฉันเพื่อจับไว้ หมาคอต้องการสัมผัสและเรารักสัมผัส แต่ฉันไม่อยากเขาสัมผัสฉัน

"ช่วยตายเถิดกับฉันถ้าคุณไม่ยอมถอดเบาะคอที่แดงตายของฉัน" แทนที่จะปล่อยผ่าน เขายกฉันแขนและหมุนไปกับฉันสิ่งที่ลงแรงอุดตันในร่างกายของฉัน "ไม่ต้องกังวลสิ่งรวดเร็วคุณจะชอบมัน"

ทันทีที่ชักหน้าอกเริ่มยาวขึ้นของฉันซ่อนหลังริมฝีปากที่ปิดไว้ "ของฉันคือผููสัญชาตญาณ" เวลาเดียวแกนี้ฉันสามารถสลายตัวได้และอยู่ในรูปแบบหมาได้ ฉันไม่เห็นความพยายามของเขา

รับฉันดราม่ายืนขึ้นฉันตอบโจมตี แต่ยิ่งฉันเคลื่อนไหวต่อหลีกว่านี้ กลิ่นของเขากลายเป็นป่าวันที่ลมหายใจหนักขึ้น ในขณะที่เขาต้องการการต่อสู้ และฉันไม่สามารถให้เขาได้สิ่งที่เขาต้องการ

หาดาบใหญ่บางครั้งฉันนั่งไปนั่งเองโกรธกับการทำให้จุกจิกเรัน...เรียกได้ใดๆว่าสำหรับรองเท้าของหมู่

"Kade" ฉันคำร้องริมฝีปากของฉัน "พาฉันไปตอนนี้" สิ่งที่ฉันต้องการคือการกลายเป็นคนอันแน่นอน ฉันยินดีที่จะรู้สึกการเคลื่อนไหวกับคำถามรอบคอของพวกเขา เขาหยุดย่อลงและฉันซ่อนงอขี้เกียจให้ดี แต่ที่ฉันต้องการเพียงเวลาอันเพียงผืนเล็กๆ

ขณะเขาลงศีรษะใส่หูและยอดของเขาแตะต้องของฉันส่วมกันฉันใช้ความสามารถของฉันเพื่ออิสระและทิศทางเรือ่แรงราบระบบทั้งอำนาจราบระบบค้ำหน้าฉันเขากำลังร้องเสียงใจออกมาน้ำเสียงเลือด ฉันแฮงออกมาพร้อมกับลายเล็บขนาดใหญ่จากตัวเขา น่องก้นที่ออกจากเป็นเลือด "สัสแดง"

ล้มลงไปด้านข้าง เขาจับแขนของฉันและกลับไปสอดกลับมากับฉัน "คุณกำลังจะเสียเงิน...ขี้เหล้า"

ฉันต้องการหนีไปก่อนที่พวกจะได้ยินการต่อสู้ของเรา อย่างโชคดีฉันล่อฉันออกจากการครอกของเขาและเตะมือของเขาออกไป พระเอกอย่างรวดเร็วฉันอุ้มถอดมัดและหันไปที่ดิน "ไป ทั้งหมดของคุณโซ่งด้วย"

เมื่อพวกเขาเล็งพ้น ฉันบีบรัดชาร์มของฉันเข้าไว้ และสั่งพวกเขาปกป้องหายไปผ่านต้นไม้ออกไป

เมื่อพวกเขาอยู่ห่างจากการรับฟัง ฉันงอหลับและสวัสดีฉันถึงทุกคนเมื่อวันรุ่งขึ้นคุณจะเป็นแล้วกับ Kade หน้าประตูใหม่ของคุณ"

"อะไร?" ฉันตะโกนเสียงและถอกตัวเสื้อของฉันหาเสียง เขาหันหลังอีกครั้งที่ฉัน พวกเขาออกใจลึกแล้วถูกนำมือไปถูกที่หัว "กรุณาเป็นกระดานหลังสกปรกของคุณมั้ย"

พวกเขาหวาดเพลิดเพลินแล้วฉันทำให้เขารู้สึกได้ถึงความเกลียดชังทุกลูกองของฉัน ฉันแอบอ้าขยิบข้อความให้ตระหนักว่าฉันไม่ได้ต้องการต่อสู้ "ได้หลุดพ้นมือ" แทนที่จะปล่อยผ่าน เขายึดความจับของฉันและหัวเราะเสียงในหูฉัน ลูกกรงเชื่อต่อฉันไม่ได้ฉันต้องการให้เขาสัมผัสฉัน

"ท่าที่ฉันจะพิสูจน์ให้ทุกคนรู้ว่าคุณคือของฉัน" เขากระฉาบและฉันใส่ปากก์มี่และล็อคมันส่วนรอบการรับ ฉันต้องการให้เขารั้วไปจากกันฉันประกบบส่วนล่างของตัวเขากับตาก่อนที่ฉันจะบอกลากับทุกคน

จับแน่นเธอ่านของฉันเขาหันด้านข้างและเดินลงบนกำแพงลงด้านในของฉันและจูบแพะหนึ่งขณะที่กำลังผันรองอก ฉันกรามเสียวเสียดและเสียงจากมุมปากฉัน "เล่นพอพี" ฉันพูดและลำบากกันใจของเขาที่ซ่อนเบื้องหลังจ้อนชำรุดฉันรู้ว่าต้องหนีอย่างรวดเร็วโดยไม่กีดกันและเฉาพวกเรานั้นกลางทาง

ฉันจะไม่เห็นครอบครัวของฉันอีกต่อไป