Bullied By My Alpha Stepbrother
เมืองลี้ลับ
3.5K
คำอธิบาย
ฉันกำลังจะอิจฉาในปากขี้เนียนและคุณจะกลืนมันทั้งหมด เข้าใจไหม
บท 1
May 7, 2025
ยิ่งอารมณ์ขึ้นแรงภายในของฉัน เมื่อฉันมองเห็นฮาร์ดินกำลังทำสิ่งเดียวกันที่เขาชอบทำ คือ กีดกันคนอื่นๆ
และต่อให้เป็นปัญหาที่เลวร้ายยิ่งขึ้น ก็คือคนที่เขากำลังสันดานตำหนิคือเพื่อนของฉัน นาเดีย เขาเป็นแบบนั้นซึ่งฉันต้องเกลียดเขาและเป็นความเจ็บปวดที่ฉันรู้สึกเจ็บมากที่เห็นตัวตนที่นาเดียหน้าอายลง
สิ่งที่แย่ที่สุดคือนาเดียผิดผลาญเพียงแค่เทอะเม็ดน้ำออกที่รองเท้าของฮาร์ดิน จากสิ่งที่ฉันรู้ให้ความรับผิดชอบทุกคนที่ไม่ใช่ฮาร์ดินจะเข้าใจว่ามันเป็นความผิดพลาด และมองข้ามมัน แต่เขาไม่ใช่แบบนั้น
เขาโห่ร้องอย่างดุร้ายเหมือนสัตว์เลือดออก
"ไม่เพียงแค่เทอะเม็ดน้ำโง่! เธอพยายามล้างมันด้วยเบอร์เนปรุงแก๊สที่เหม็นแตก ใจเกลียดเธอที่โง่เหงา. ไม่ใช่หรือ?"ฉันได้ยินฮาร์ดินโต้ตอบ และทุกคำที่เขาพูดแทรกซึมผ่านผิวหนังของฉัน
เขาไม่คุยกับฉัน แต่ฉันรู้สึกตามที่นาเดียกำลังผ่านประสบการณ์ในคราวนั้น
สายตาของฉันวิ่งรวดเร็วตามฮอลล์ และฉันสังเกตเห็นว่าใส่ใจของทุกคนในห้องอาหารน่าจะอยู่ที่นาเดีย ด้วยสายตาที่แสดงถึงการต่อเรื่องราว
"ขอโทษค่ะ มันเป็นเพียงความผิดพลาด ฉันไม่รู้เลยว่าเธอลื่นล้ม..." นาเดียพูดอั้น หยดเหงื่อเริ่มเกา ตาเธอเอี่ยวเป็นมันส์ ปากเธอสั่นเบา และสิ่งที่ฉันเห็นก็คือใครบางคนที่จะพิการทางจิตใจเพราะคนเดียวคือฮาร์ดินนั่นเอง
"ปิดปากเถอะ!"ฮาร์ดินตัดบทสนทนาของเธออย่างรุนแรง เธอไม่มีสิทธิ์คุยในขณะที่ฉันยังคงพูดอยู่"
เฮเอ่ยนั่งสมิงพร้อยอย่างสับสนที่หน้าของเขา "ผมสงสัยว่าโรงเรียนจะเลือกคนจากไหนมาอีกก้อนเรื่องนี้" ฉันได้ยินเขาพูดอย่างหยิ่งในเสียงของเขา
โลหิตของฉันเดือดร่างกายอยู่ เมื่อฉันได้ยินคำพูดเรื่องราวที่เขากำลังหามา สิ่งที่ฉันอยากทำในตอนนั้นคือที่จะย้ายเขาไปทางของตัวเขา
คิดว่าฉันมีความชื่นชอบเขาตั้งแต่ตอนอยู่ระดับชั้นสูง ทำให้ฉันทรงตัวด้านในเองได้ดี
ผมสีดำของเขาก็ยังมีชีวิตชีวาเหมือนเดิมกับดวงตาสีฟ้าลึกๆเช่นที่เคย
แน่นอนว่าเขาหล่อมากเลย
ถ้าเขาไม่ใช่เจ้าแกการรักษาความปรารถนาจำเจือกัน ผมสามารถสาบานว่าผมจะทำทุกอย่างในความสามารถของฉันเพื่อเขา
"เธอทำให้ฉันรังเกียจ การเกิดเหตุการณ์แบบนี้ควรจะไม่เกิดขึ้นอีก มิฉะนั้น ฉันจะทำให้เธอใช้ชุดในซ่อนกลิ่นมันที่อยู่บนพื้นห้องแล้ว" เสียงของเขาเรียกออกมาเตือนฉันจากการอกหักนอกฝัน
นั่นคือจุดที่ฉันไม่อยากทนอีกต่อไป
ฉันคาดว่านาเดียจะทำให้เขาได้ยินถ้าเป็นเขาเอง แต่แทนนั้น เธอกำลังร้องไห้และบ่นว่า "ขอโทษค่ะ"
"แม้แต่อากาศรอบๆฉันก็เสื่อมโทรมจากปากของเธอ เธอคือ..."
"ปิดปากเถอะ!" คราวนี้เป็นฉันครั้งแรกฉันเสียเสียงขึ้นมาสู่ฮาร์ดิน จริงๆแล้ว ฉันไม่รู้ว่าฉันทำอะไรอยู่แต่ก็มีความรู้สึกว่าฉันควรทำต่อ
ฉันรู้สึกถึงสายตาเจ็บตั้งแต่คนมองผ่านผิวหนังของฉัน ปากของพวกเขาหลุดออกจากกัน มันไม่ไกลจากสิ่งที่ฉันคาดหวัง หรือ เพราะไม่มีใครที่เคยพูดเขาในท่านั้น
ทุกคนเห็นเขาเป็นเทพเจ้าในโรงเรียนในทางต่างๆ ไม่เพียงแค่ฉัน ก่อนที่จะความทุกข์ทรมานของเขาจะกลายเป็นอะไรที่ดุร้ายขึ้น
นอกจากมีความสนใจจากเหล่าคนที่อยู่กับฉัน ยังมีคนที่แรงครั้งหนึ่ง มันเป็นของเฮ็ดดีเสมอ
จากที่ฉันยืนอยู่ ฉันรู้สึกถึงเอโรซาแร่ผู้ถ่ายทอดรสชาติอันโหดร้ายของเขา
จากที่ฉันยืนอยู่ ฉันรู้สึกได้ถึงพลังที่เขาอินทรีย์
หากเขาไม่ได้เล่นการจับตามลุกไปยังคนอื่นเพื่อได้เคารพถ้าเป็นเรื่องที่เขาต้องการ นั่นคือแน่ที่ว่าเขาควรได้รับเนติบัตินั้นเนื่องจากเขามีเลือดแฟ แต่มีเหตุผลที่เป็นเอกลักษณ์ ที่เราได้รู้จักอย่างดีเช่นนี้
"หรือเธอน่าจะขำร้องหรือข้าไม่ได้ยินอะไรอยู่" เขาถามโดยเสียงหัวเราะเบาๆซึ่งออกมาจากปากเขาแต่ไม่เข้าถึงตาของเขา
"ถ้าคุณไม่ได้ ผมสามารถช่วยคุณเพื่อไม่ให้คุณต้องทิ้งทางความคิดของคุณให้เต็มที่ก็ได้ ผมบอกว่าคุณควรปิดปากเสียงใหญ่!"
ฉันรู้ว่าคำพูดของฉันทำให้เขาเจ็บแทรกผ่านผิวหนังของเขา กำมือของเขาก็บีบมั่น และฟันของเขาก็ครายด้วยความโกรธ
ถ้าเขาได้ตัดสินใจ อาจจะตัดใจฉันด้วย แต่ถ้าฉันไม่พูดอะไร นาเดียจะรู้สึกแย่กว่านี้อีก
โรงเรียนทั้งหมดจะดูหน้าหมองเหมือนนานมาก เกี่ยวกับการดูพลังงานเพราะคำพูดที่ฮาร์ดินเรียกร้องให้เธอฟังข้าม
ตรงข้ามกับสิ่งที่ฉันคิดฉันจะได้รับการสนับสนุนจากพวกเขาในขณะที่ฉันพูดกับเขา
เชื่องช้าพวกเขากำลังแสดงความจินตนาการเกี่ยวกับการสิ้นสุดของฉัน บางทีเพราะเขาเป็นลูกชายของฮาร์ดิน อาจเพราะว่าฉันยังมองไม่เห็นเหตุผลที่จะไม่ไปเอ็กซ์ตาวาเพื่อให้ของเขาอยู่ได้
"สิ่งใดที่ให้คุณกำลังกลัวในความกลัวบ้างหรือคุณซาบศิษย์ที่เลวร้าย คุณไม่ก็?
"อ๊ะ! ฉันขอโทษคุณค่ะ!" ฉันตอบโจ่งใส่เพื่อที่จะช่วยฉันไม่ให้รู้สึกเจ็บมาก เพราะฉันรู้ว่าเขาเสียใจมาก
"ขอโทษคำพูดเศร้าโศกหักหัวใจฉันแต่ก็ไม่ได้เคลื่อนไหว" ฉันพยายามซ่อนความรู้สึกของฉันแม้แต่น้อยสุด แต่ยังคงรู้สึกยากลำบาก
การพูดคุยทั่วๆไปเต็มไปด้วยเสียงพล้องของพวกเขา และฉันได้ยินส่วนมากจากสิ่งที่พวกเขาจะพูดออกมา
"ฮาร์ดินจะทำให้เธอท้อประโยชน์ครบแล้ว" ฉันได้ยินใครบางคนพูดเบาๆและฉันรู้สึกเลวเสียใจ
ทุกคนรู้ดีว่าฮาร์ดินเป็นคนแย่มากและสิ่งที่พวกเขาอยากได้คือการสนับสนุนฉันเมื่อฉันพูดกับเขา
แต่ยึดตรงกับสิ่งที่ฉันคิดฉันบริหารเดินตามญาติหน้าจอมนุษย์เพื่อที่ฉันจะไม่รู้สึกเจ็บปวดมากขึ้น
"สิ่งที่ทำให้คุณมีกล้ามีที่จริงคืออะไร" เขาถามคำถามด้วยเสียงหัวเราะที่หุนหุนต้องห่วงถึงความหมายในสิ่งที่เขาพูดมา
"ถ้าคุณไม่ได้เลือกฉัน ฉันสามารถตัดทอนที่รักการร่วมศึกของคุณและทำให้คุณเลี้ยวที่รองเท้าของผมด้วยลิ้นของคุณ" เขาตลกที่ฉัน
ฉันไม่สนใจการแสดงเห็นของเขาหรือพูดอะไรเพิ่มขึ้น และพยายามเดินไป ฉันใช้เวลาระยะสั้นกว่าจะเข้าใจฉันเองเพียงเท่านั้นเมื่อเขาถือขังฉัน
"และคุณกำลังพยายามทำอะไรอยู่ กำลังจะออกไปใช่ไหม ฉันยังไม่จบกับคุณ" เขาเสียงของเขาออกมาแล้วฉันกลั้น
"ฉันรู้สึกเจ็บใจที่ฉันต้องพูดคุยกับคนเช่นคุณคุณเป็นบุคคลที่มิชอบในที่ผมทำอะไรกับคนอื่น คุณไม่มีค่าคุณไม่มีความมั่นคง คุณต้องการมองหาความปลอดภัยในการกีดกันคน พอมีอะไรอย่างมันในตัวคุณ"
"ฉันมั่นใจว่าพ่อแม่ที่โง่ของคุณจะเห็นด้วยกันว่าคุณเป็นความผิดพลาดเพราะผมอยากจะเป็นคนที่ถูกเลือกจากถังขยะมากกว่าจะเป็นเช่นเศร้า"
คำที่เขาพูดเข้ามาที่ฉันในตอนนั้น ทำให้ฉันเจ็บใจและสร้างรอยร้าวในหัวใจของฉัน ความเจ็บปวดนั้นมากพอที่ฉันยังได้ยินเสียงฉันเอง
ฉันพยายามให้ความรู้สึกของฉันคงอยู่ แต่น้ำตาก็ไหลออกมาจากตาของฉันไปยังแก้ม
"ฉันไม่ได้แยกตัวจากคุณและคุณก็ต้องเอาชนะความหยั่งรู้ของตัวคุณ เธอไม่มีค่าการเรียนลงมาจากที่ทุกอย่างที่เธอมีตอนนี้ก็มีได้โดยที่ไม่ต้องการการคำกล่าวใครต่อเธอก็ได้ คําว่านางเป็นภาวะทางจิตใจที่เสียหาย"
"ฉันยังที่รอดูคุณเสี้ยนทุกคนที่คือคนในบ้านของผม..."
"ฉันไม่สนใจอะไรที่คุณพูดก็แล้วไม่ว่า" ฉันพูดออกมาเพื่อช่วยฉันไม่ให้เจ็บ คะแนน "แม้แต่ฉันจำเป็นต้องอยู่ในความจำเจือกในขณะที่คุณทำและดูแล"
"รู้ค่าตัว?" เขาทำให้ฉันหัวเราะแล้วยิ้มเพียงเล็กน้อย
"ผมสามารถตัดสินใจตัดวงการที่เธอสนุกกำลังเพลิดเพลินได้และทำให้เธอเขียนลิ้นผมด้วยลิ้นของเธออย่างมีสุนทราศักดิ์" เขายิ้มเย็นชัดแบบคลาสสิกที่ฉัน
ฉันไม่สนใจการแสดงพูดด้านบนของเขาเลย และพยายามเดินออกไปฉันเพียงพอที่จะเลื่อนออกไปในขณะที่เขาถือฉันให้หายใจ
ฉันพยายามเลื่อนออกไปจากการกระทืบของเขา แต่มันไม่เป็นไปได้เสียงเดียว
ฉันบังเอิญตกผิดซองยางโปรยแน่น แข็งต่อผนังห้องเปล่าๆเขาเดินมาหาฉันด้วยตาแดงบวม
"ฉันขอให้คุณได้ยินคำเตือนครั้งสุดท้ายนี้ ในชีวิตของคุณอย่ายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของฉันหรือตกอยู่ในที่ตั้งของฉัน" เขาคำพูดกับฉัน
"ฉันสาบานจะทำให้ชีวิตของคุณเจ็บปวดและอาศัยในโรงเรียนนี้เป็นหนามเนยที่ไม่น่าอยากใช้ชีวิต ที่จะได้ลืมไม่ได้ว่าเหตุการณ์นี้มีอันตราย"
"โง่" เขาสวดคำสบถเพิ่มเติม แล้วเดี๋ยวนั้นเขาผลักฉันอย่างแรงกำลังเพื่อจะเดินไป
ตั้งกลิ่นแรงก้องเข้ามาเมื่อฉันเห็นเขาปิดประตูข้างหลังเขา
ฉันไม่รู้ว่าฉันเข้าแจ้งตัวอะไรครั้งนี้แต่ฉันก็ลึกลับไปในตัวว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่จริง
Bullied By My Alpha Stepbrother
80 บท
80
เนื้อหา
เกี่ยวกับเรา
สำหรับนักเขียน
Copyright © 2025 Passion
XOLY LIMITED with the registered office at Las Vegas, NV, USA, 89101