The Ruthless Alpha's Innocent Breeder - Chapter #4 - Free To Read

Eero's perspectief

Ik ademde diep in en langzaam uit. Ik moest dat doen, want anders voelde het alsof ik zou instorten.

"Alpha Ameo, vertelt Luna Vera de waarheid? Ga je het heerschapsrecht overdragen aan Serra? Moet de eerstgeborene van de Alpha niet het heerschapsrecht erven?! Als dat het geval is, zou ik de volgende Alpha van Moon River moeten zijn in plaats van die minnares!"

Voor de tweede keer sloeg mijn vader mijn wangen met de achterkant van zijn hand. Ik proefde bloed in mijn mond.

th.

"Genoeg is genoeg! Ik heb je al gevraagd om te stoppen. Ik ben de Alpha en je vader. Je zou mijn bevel moeten opvolgen. Nee zeggen tegen mij of mijn beslissing in twijfel trekken was nooit een optie voor jou! Als Cohen er niet in slaagde om je banden als partner te verbreken, zou ik het doen als je me tot het uiterste drijft!" Mijn vader gromde woedend naar me.

Ik was zo verloren en verward. Ze hadden me vandaag duizend keer gevraagd of ik mijn verstand had verloren. En op dit moment voelde het alsof ik inderdaad mijn verstand had verloren.

"Vader?

"Ik lachte bitter. "Weet je wat ik grappig vind, Alpha? Je hebt nooit als een vader voor me opgetreden, in ieder geval niet zo zorgzaam voor mij als voor Serra. Telkens als je het woord 'vader' tegen me zegt, ben je neerbuigend."

Ik schudde mijn hoofd terwijl ik het spoor van bloed in de hoek van mijn lippen wegveegde.

"Jarenlang ben ik degene geweest die al het harde trainen heeft doorstaan. Ik heb ontelbare nachten doorgebracht waarin ik dacht op te geven omdat die stukjes afval me niet serieus namen. En nu, nu verwacht je dat ik je respecteer als een vader? Het spijt me, maar dat zal nooit gebeuren.""

Mijn spieren werden beetje bij beetje gedood door de pijn. Maar ik gaf niet op, omdat ik dacht dat het mijn verantwoordelijkheid was om het te dragen. En nu vertel je me dat al deze ontberingen die ik heb geleden betekenisloos zijn, alleen omdat je plotseling van gedachten bent veranderd?!"

"Ik zal het accepteren

Ik zal haar accepteren als de volgende Alpha van onze roedel, zolang ze me een adequaat antwoord geeft op mijn vraag."

Ik wendde mijn ogen af van mijn bevooroordeelde ouders en richtte ze op Serra, die er nog steeds onfatsoenlijk uitzag met die deken om haar lichaam gewikkeld.

"Vertel me, hoe ga jij onze roedel verdedigen als de Alpha het heerschapsrecht aan jou overdraagt? Door met de vijand van de roedel te slapen?" vroeg ik met de rauwe bedoeling om haar te vernederen.

"Dat is het. Ik heb genoeg van jou!" Alpha Ameo zei.

trok me weg van zijn jongere dochter en plaagde me met zijn trillende vinger.

Vervolgens verbind hij onze hoofddelta Gil om me uit het roedelhuis te halen.

Het duurde slechts een paar seconden voordat Gil arriveerde.

"Sluit haar op in de kerker!"

Ondanks deze oneerlijke behandeling kon ik niet terugvechten omdat mijn wolf op dat moment veel pijn leed, als gevolg van het bedrog van mijn partner. Al snel bevond ik mezelf in de koude en donkere kerker.

Starend naar de stalen tralies van de

Gevangeniscel, ik dacht dat ze gewoon gemaakt waren van sterke materialen. Maar ik werd meteen verbrand toen mijn vingers de stang raakten.

Ze hadden coatings van wolfswortel!

Seconden later pikte mijn neus de natuurlijke geur van Cohen op. Ik vond hem buiten mijn cel staan, met een van zijn handen in de zak van zijn spijkerbroek.

"Ik wil niet dat dit jou overkomt, Eero. Jij bent mijn maatje. Ik geef nog steeds om je, maar ik moet trouwen met de toekomstige Alpha van deze roedel. Helaas ben jij dat niet."

p>“Je weet dat je vervloekt zult worden door de Maangodin als je vreemdgaat, toch? Je zult een miserabel leven hebben vanwege dit!” Ik gaf hem een gemene blik.

“Alsjeblieft, Eero. Je laat me lachen. Jij bent duidelijk degene die hier miserabel is.”

"Huilen!!!!" Mijn wolf spinde terwijl ik een steek van pijn in mijn borst voelde. Ze liet niet toe dat mijn partner op deze manier tegen me sprak.

“Probeerde je me zojuist af te wijzen? Maar ik kan nog steeds de band voelen... Kun jij het ook voelen?” Cohen as

Hij kuste me, zijn ogen stralend van tederheid.

Maar in een oogwenk merkte ik dat die tederheid verdwenen was. Wat me begroette was die emotieloze en koude blik.

Ik moet het verkeerd gezien hebben. Na alles wat hij gedaan had, was één ding zeker. Hij gaf niet meer om mij.

"Hou je echt van Serra, Cohen? Of doe je dit alleen voor je roedel?" vroeg ik.

Alleen deze keer hoopte ik dat hij volledig eerlijk tegen me zou zijn.