Royal Shifters Series - Chapter #3 - Free To Read

"Is zij dat echt? Wat doet ze in hemelsnaam helemaal hier beneden?" vroeg Cedric.

Bailey veranderde vrijwel direct weer in haar menselijke zelf nadat ze haar had onderdrukt. Ze was te zwak om haar magie vast te houden, daarom hing ze slap in mijn armen terwijl ik haar door het bos naar de ranch droeg. De rest van de roedel volgde dicht achter me in wolvenvorm. "Geen idee. De laatste keer dat ik keek, was ze nog steeds in haar territorium."

"Wat ga je met haar doen?" vroeg hij.

"Hel als ik het weet. Ze kijkt me aan alsof ze geen flauw idee heeft wie ik ben. Ik snap het niet."

"Ga je het haar vertellen?"

"Zodra ze wakker wordt."

"Waarom klink je daar niet blij mee? Alle jongens in de roedel zouden een moord doen om hun zielsverwant te vinden."

Ik snuifte. "Je kent Bailey niet. Ze is een alfa-vrouw. Moet ik nog meer zeggen?"

"Zijn de visioenen al begonnen? Je hebt bloed getrokken toen je haar beet."

En ik proefde haar nog steeds op mijn lippen. Zelfs als ik niet had geweten dat ze mijn zielsverwant was, zou haar bloed voldoende antwoord zijn geweest. "Nee, nog niet, maar ik voel de verbinding. Haar denkvermogen begint zich te openen."

"Wat gebeurt er daarbinnen?" vroeg hij, opgewonden.

"Niet dat ik het je eigenlijk zou vertellen, maar op dit moment zijn het alleen maar snelle flitsen. Ik kan niet zien wat ze zijn."

"Man, ik wed dat ze pissig zal zijn als ze wakker wordt."

"Daar twijfel ik niet aan." Ik zou mijn handen vol hebben. Zelfs toen ik haar jaren geleden ontmoette, was ze een vurige tante.

Cedric sloeg me op de schouder en lachte. "Beter jij dan ik, bro. Ik betwijfel of ze lang weerstand zal bieden."

"Daar zou ik niet op wedden," mompelde ik. We bereikten eindelijk de ranch en ik zorgde ervoor dat de roedel op afstand bleef.

"Wil je dat ik de raad bijeenroep? Ze willen weten wat er aan de hand is." De raad bestond eenvoudigweg uit de alfa's van elke roedel in de omgeving - mijn bondgenoten.

Ik keek naar Bailey. "Stuur een bericht. Het zou niet lang moeten duren voordat ze arriveren. Ze willen weten of er problemen op komst zijn. Ik twijfel er niet aan dat Bailey's roedel haar zal komen zoeken."

"En wat als ze aanvallen?"

Bij de deur blijven staan, zuchtte ik. Als ze haar kwamen zoeken, zouden ze vechten om haar terug te krijgen. "Ik zal ze doden."

Ik bracht Bailey naar binnen en ging meteen naar mijn slaapkamer om haar neer te leggen. Nu ik haar bloed had gedronken, kon ik haar gedachten lezen. Ik wilde weten waarom ze was weggelopen van haar roedel, maar alles wat ik in haar gedachten zag, waren flitsen van mij en het bos. Het was vreemd om mezelf door haar ogen te zien.

Ik legde haar platinablonde haar achter haar oor en boog dichtbij, terwijl ik haar geur opsnoof. "Bailey, word wakker."

Ze bewoog door mijn aanraking, maar haar ogen bleven gesloten. Een van de eerste dingen van de band was dat we visioenen van onze toekomst kunnen zien. Ik dacht dat het meteen zou gebeuren toen ik haar bloed proefde, maar dat was nog niet het geval.

Een paar uur later hoorde ik een paar andere alfa's naderbij komen. Ik gleed van het bed af, pakte een T-shirt en spijkerbroek uit mijn kast en trok ze aan voordat ik naar de woonkamer ging. Gelukkig hoefde ik me met de band geen zorgen te maken dat Bailey zou proberen te ontsnappen.

Er waren vijf alfa's, inclusief ikzelf, maar er waren er slechts twee gekomen, Ian en Tate. De anderen moesten een langere afstand afleggen. Cedric knikte en verdween naar buiten om de wacht te houden.

"Bedankt dat jullie zo snel zijn gekomen," begroette ik hen toen ze binnenkwamen.

De alfa van de Northwestern-roedel, Ian Randale, kwam naar voren en schudde mijn hand. Hij was even oud als ik, een ongebonden grijze wolf, lang met lichtbruin haar en groene ogen. Sterker nog, alle alfa's in de raad waren ongebonden. Ian was echter een van de jongste alfa's die ooit de titel had ontvangen. Hij versloeg de oorspronkelijke alfa al op vijftienjarige leeftijd, door middel van gevecht. De alfa voor hem was een verdomde Machiavelliaanse zak geweest. We stonden allemaal te popelen om van hem af te zijn.

"Geen probleem." Hij boog zijn hoofd als begroeting. "Ik ben hier om te helpen."

"Ik ook," stemde de andere alfa in, terwijl hij mijn hand schudde. Zijn naam was Tate Grayson, leider van de Great Plains-roedel. Hij had donkerbruin haar en blauwe ogen; precies hetzelfde als zijn vader, die aftrad als alfa en hem tot leider van hun roedel maakte.

Mijn verhaal was anders; ik werd gekozen door de hele roedel.

"Dank je. En je weet dat ik niet zou hebben gebeld als het niet belangrijk was."

Ian fronste zijn wenkbrauwen. "Wat is er aan de hand?"

Ik keek hen allebei aan. "Ik heb mijn zielsverwant gevonden."

Hun ogen werden groot. "Maar niemand heeft hun ware zielsverwant in jaren gevonden," merkte Tate op.

"Tot nu. Ik weet al jaren wie de mijne is. Ik kon haar alleen nooit bereiken vanwege haar roedel. Nu is ze hier."

"Ik ben blij voor je... maar wat heeft dat met ons te maken?" vroeg Ian.

Ik zuchtte diep. "Ik ben er vrij zeker van dat haar roedel haar zal komen zoeken. Er zouden andere wolven in jullie territoria kunnen komen die naar haar vragen. Ik wil dat jullie voorbereid zijn."

Zijn spieren spanden zich aan. "Hebben we het over een simpele formaliteit, of oorlog?"

Er zal geen oorlog zijn, tenzij ze hier komen om haar op te eisen. Als ze dat doen, kan ik ze in mijn eentje aan. Ik wil gewoon dat jullie allebei klaar zijn." Ze knikten allebei en dat was een enorme opluchting.

Uit het niets schoten visioenen uit Baileys geest mijn hoofd in. Ze waren levendig en niet de eenvoudige flitsen van daarvoor. Ze waren volledige dromen en daarin claimde ik haar. Ik kon haar kreten horen en haar nagels over mijn rug voelen terwijl ik diep in haar doordrong. Het was alsof ik daar in werkelijkheid was. Verdomme, ik stond op het punt om te exploderen.

"Gaat het goed met je, broer?" vroeg Tate, me uit mijn gedachten halend.

Nee, het ging niet goed met me. Ik was uiterst opgewonden. Mijn keel schrapend, stak ik mijn handen in mijn zakken om de bobbel te verbergen. "Het gaat goed. De visioenen lijken te beginnen."

Ze lachten allebei, wetend waar ik het over had. Ian sprak als eerste: "Ik weet wat dat betekent. Mijn opa heeft me verhalen verteld. Hij zei dat hij het huis niet kon verlaten zonder zich minstens twee keer tijdens de koppelingsfase af te trekken. Maar weet je, dat was toen ze verplicht waren te wachten tot de volle maan om zich te verbinden."

"Ik betwijfel of ze op dit moment iets met me te maken wil hebben. Ik proefde alleen maar een beetje van haar bloed tijdens een gevecht. Ze was niet bepaald bereidwillig."

Grijnzend schudde Tate zijn hoofd. "Ik heb het gevoel dat je haar wilde bijten, toch? Heb ik gelijk?"

Zoveel als ik het wilde ontkennen, kon ik het niet. Ze droeg mijn teken en elke man die in de buurt kwam, zou weten dat ze van mij was, of ze nu een zielsverwant was of niet. "Wat kan ik zeggen?"

Ian sloeg me op de schouder. "Veel succes vanavond met jezelf vermaken."

"Dank je," mompelde ik.

Hij liep naar de deur, gevolgd door Tate. "Oh, en als haar roedel haar komt halen, sta ik achter je."

Ik bedankte hen en keek vervolgens naar Tate, die knikte.

"Mijn roedel ook. Ik had nooit gedacht dat ik de dag zou meemaken waarop de magie terugkeerde in ons volk. Misschien heb ik zelfs ooit geluk."

Nadat ze de deur uit waren, ging ik weer naar boven en kostte het al mijn kracht om niet naast Bailey op het bed te gaan liggen. "Neuk me," kreunde ik, verlangend naar haar gladde, naakte huid. Het enige wat ik wilde, was haar wijd open spreiden en haar zinderend van genot te neuken. Dat wilde ik elke dag al sinds ik haar op de universiteit zag. Het maakte me woedend om haar rond menselijke mannen te zien. Ik hield er niet van dat ze haar aanraakten of om haar heen ademden, maar op dat moment kon ik er niets aan doen.

De dekens gleden helemaal tot aan haar taille toen ze bewoog. Kreunend kromde ze haar rug van het bed, haar tepels nodigden me uit om ze te proeven. In haar gedachten had ik mijn mond eromheen, hard zuigend terwijl ik diep in haar stootte. Het was als een fucking pornofilm in mijn hoofd. Er was maar één ding dat ik kon doen.

Ik ritste mijn spijkerbroek open en haalde mijn stijve tevoorschijn. Het beloofde een waanzinnige nacht te worden.