Royal Shifters Series - Gratis te lezen

"Sorry, maar er is geen andere manier, Bailey. We hebben je een heel jaar extra gegeven om dit te accepteren," bromde mijn vader.

Ik versnelde mijn pas richting de weide, mijn kaak deed pijn van het te hard samenknijpen. "Ik hoopte dat je tot bezinning zou komen, maar blijkbaar niet. Ik kan niet geloven dat je dit mij aandoet! Ik ga hier niet mee akkoord... dat zal ik niet doen."

"Je hebt geen keuze, Bailey. We deden wat we dachten dat jou veilig zou houden. Je bent nu volwassen en paren met Kade zal je veilig houden en onze bloedlijn voortzetten."

Eigenlijk had ik wel een keuze. Mijn vader was de alpha van onze roedel, maar mijn loyaliteit lag bij mijzelf. Ik voelde niet de aantrekkingskracht die iedereen voelde als het ging om het opvolgen van bevelen. Zij moesten ze opvolgen, ik niet. Toen ik opgroeide, vroeg ik me vaak af of er iets mis met mij was. Maar naarmate ik ouder werd, begon het allemaal duidelijk te worden. Ik had een gave - ik was een zeldzame vrouwelijke alpha - en die moest verborgen blijven.

"Me veilig houden? Je moet me voor de gek houden. Ik heb mijn hele leven mezelf veilig gehouden. Misschien had ik moeten vertrekken toen ik de kans had." Ze beiden spanden hun spieren en bleven achter terwijl ik de leiding nam.

Ze waren boos, maar het was bijna alsof ze bang waren om tegen me te vechten, bang dat ik weg zou gaan en nooit meer zou terugkomen. Ik wilde doen wat het beste was voor onze roedel, echt waar. Maar paren met Kade was niet het antwoord. Ik werd praktisch weggegeven als een postorderbruid.

Er was een tijd dat ik leefde voor de roedel, dat ik alles zou doen om mijn volk te redden. De witte wolven namen langzaam in aantal af, en nu werd iedereen wanhopig, worstelend om de eindjes aan elkaar te knopen voordat we werden uitgeroeid. Ik was vierentwintig jaar oud, en een dochter van de alpha van de Noordelijke roedel. Het was mijn plicht om mijn lijn voort te zetten. Het enige probleem was dat er geen andere ongepaarde alfa's waren dan mijn beste vriend, Sebastian, en de opperlul, Kade Whitemore.

Er was geen manier in de hel dat ik me aan die rotzak zou verbinden. Hij was de alpha van de Yukon roedel, gewelddadig en een overheersende eikel die me liever op mijn rug met mijn benen gespreid zag dan als zijn gelijke. Ik zou liever sterven dan gedwongen worden zijn eeuwige partner te zijn. Waarom kon ik niet paren met Sebastian? Bij de gedachte om met hem te vrijen kreeg ik rillingen, maar alles was beter dan Kade.

Woede doorbrandde mijn lichaam en ik zat daar, kokend van woede... totdat ik hem voelde. Hij kwam voor me, ik kon het voelen terwijl hij dichterbij kwam. Hoe dichter we bij de weide kwamen, hoe meer ik de geur van Kade rook, zijn opwinding - zijn lust. Hopelijk kon hij de woede en afkeer van mij ruiken.

Wolven paren voor het leven; het is een heilige verbintenis. Het is niet zoals een menselijk huwelijk waar je het kunt beëindigen door een stuk papier te ondertekenen. Onze verbintenissen waren geen lichte beslissingen. Het was ook geen beslissing die ik mijn ouders voor me wilde laten nemen. De enige manier om te ontsnappen zou zijn om hem te doden, en het laatste wat ik wilde doen was een oorlog beginnen tussen roedels. Er moest een andere manier zijn.

Vooruit, in wolfsvorm, hield Kade zijn blik op mij gericht. Hij was groot - zoals alle alfa-mannetjes geneigd waren te zijn - maar ik was niet onder de indruk. Hij kon mijn onverschilligheid ruiken en gromde laag, hij daagde me uit. Ik keek recht in zijn ogen, gaf niet toe, boog mijn hoofd niet. Niemand zou mij ooit laten onderwerpen.

Shifters hadden de magie van de maan nodig om in hun wolfsvorm te veranderen, maar de sterksten onder ons konden op elk moment van de dag transformeren. De meeste wolven in onze roedel hadden dat voordeel, behalve op de nachten van de nieuwe maan. Alleen alfa's hadden de mogelijkheid om op die nachten te veranderen. Vanavond was er geen maan, dus besloot de arrogante eikel die hij was, Kade om als wolf te verschijnen. Typisch.

Iedereen deinsde achteruit, behalve ik en mijn vader. Kade kwam naast ons staan en wreef zijn lichaam tegen het mijne, me markerend. Vervolgens duwde hij zijn neus tussen mijn benen en rook. Woede overmande me en ik zat dicht bij verandering, maar hield me. "Doe je dat nog een keer en ik heb een mooie, witte bontjas voor de winter."

Hij grijnsde als een wolf voordat hij in zijn naakte menselijke zelf veranderde. "Ik wilde alleen een voorproefje van wat van mij is."

De meeste witte wolven hadden vergelijkbare kenmerken - lichtgekleurd haar en blauwe ogen, met af en toe een uitzondering van groen. Mijn ouders hadden allebei het helderblonde haar en hadden het aan mij doorgegeven, samen met hun kristalblauwe ogen en onberispelijke kracht. Maar hun kracht was er vandaag niet bij, wat me voorzichtig maakte. Mijn vader verdedigde mijn eer niet eens.

Met mijn blik op Kade gericht, had hij platina blond haar, opvallende blauwe ogen en een lichaam dat ik zelfs bij de mannen in mijn roedel niet had gezien. Hij was veel groter, op meerdere manieren, en een van de jongste alfa's in het land, waarschijnlijk eind twintig op basis van zijn uiterlijk. Gelukkig zag ik in zijn ogen, toen hij mij vond, niet mijn toekomstige partner.

Met mijn armen over mijn borst gekruist, stond ik stil, wachtend tot mijn vader klaar was met praten met hem. Ik wenste alleen dat hij mijn afkeer serieus zou nemen en zou vertrekken. Ik zou niet met hem meegaan. Iedereen kreeg de keuze met wie ze paarden en ik zou wel verdomd zijn als ik niet dezelfde luxe zou krijgen.

De mannen spraken verhit heen en weer, de spanning vulde de koele nachtlucht. Het moment dat de blauwe ogen van mijn vader de mijne ontmoetten, wist ik dat er iets mis was. Alsjeblieft, laat het niet waar zijn. Hij pakte mijn gezicht in zijn handen en kuste me op mijn hoofd. "Zeg gedag tegen de roedel. Bij zonsopgang vertrek je met Kade naar je nieuwe huis."

"Wat?" schreeuwde ik en trok me terug. "Jij zou onze alpha moeten zijn! Ben je echt zo ruggengraatloos?"

Onze roedel hield collectief zijn adem in bij mijn gedurfde woorden. Kade grijnsde en ik zorgde ervoor dat hij elke ons van mijn haat kon voelen. Ik duwde mijn kracht zo hard tegen hem dat hij naar achteren wankelde.

Mijn vader deed zijn best om zijn tong te bijten. "Om het voortbestaan van onze roedels te verzekeren, en om jou veilig te houden, is er geen andere manier. We moeten onze belofte nakomen."

"Sterf met je belofte, en sterf zelf," siste ik. "Het was die van jou, niet de mijne."

"Het was van de roedels, Bailey. Er is geen weg omheen."

Er is altijd een weg omheen. Mijn kracht bruiste, maar ik kon het niet loslaten... nog niet. Diep ademhalend sloot ik mijn ogen en zuchtte. "Ik zou graag even met mijn beoogde willen praten, alleen. Ik zal afscheid nemen van iedereen als we klaar zijn."

Mijn vader stemde ermee in en liep weg, keek nog eens naar me voordat hij zich omdraaide. Mijn roedel volgde hem op de voet, samen met mijn moeder die tranen over haar wangen had. Maar de Yukon roedel...

"Jouw mensen moeten vertrekken," eiste ik.

Kade keek over zijn schouder en knikte naar zijn tweede in commando en ze verdwenen tussen de bomen.

Toen ze buiten gehoorsafstand waren, perste ik mijn lippen op elkaar en spuugde, "Van alle roedels ter wereld kwam je naar deze om me op te eisen. Je had zeker iemand kunnen vinden die blij zou zijn om je te accepteren."

"Waar, maar ik wilde jou," antwoordde hij.

"Wat doet je denken dat ik morgen met je meega?"

Kade lachte en slenterde naar me toe, leunde dichtbij zodat hij aan me kon ruiken; ik bleef staan en wankelde niet, zelfs niet toen hij tegen me aan leunde. Ik kon in een oogwenk zijn hart eruit rukken. Hij kreunde en werd hard tussen zijn benen. "Je bent van mij, Bailey," gromde hij en liep om me heen. "Je werd aan mij beloofd en ik ga niet weg zonder jou."

"Je kent me niet eens."

Hij duwde zijn erectie tegen mijn achterste, sloeg zijn armen om mijn middel en plaatste zijn grote handen op mijn dijen om me aan zich vast te houden. Wolven zijn fysieke wezens en we houden van aanraking, maar ik wilde niet dat hij me aanraakte.

"Bij God, als je niet achteruit gaat, scheur ik je rotte strot eruit."

In plaats van me los te laten, hield hij me steviger vast en lachte in mijn oor, wreef zijn geur over mijn lichaam. Zijn handen grepen mijn borsten en één gleed mijn broek in zodat hij me kon omvatten met zijn handpalm. "Ik zou je wel eens willen zien proberen, schatje. Ik hou wel van een goede strijd. Hoe meer je je verzet, hoe harder ik je ga neuken."

Zijn feromonen waren extreem hoog, ze verstikten me, en daarmee rook ik zijn drang om te paren, om mij te claimen. Ik moest snel iets doen zonder mijn kracht los te laten. Ik worstelde in zijn greep, maar hoe meer ik tegen hem bewoog, hoe wilder zijn geur werd. Hij wilde de strijd, en ik kon hem niet geven wat hij wilde.

Ik haalde diep adem, slikte de walging weg en leunde in zijn aanraking, legde mijn hand over de hand die hij in mijn broek had. Ik moest hem laten geloven dat ik niet wilde vechten. Ik had gewoon wat tijd nodig.

Terwijl ik mijn billen tegen zijn erectie wreef, nam ik zijn vingers vast en duwde er een bij me naar binnen, en toen nog een. Ik hapte naar adem toen zijn grom dieper werd en hij hard in mijn nek beet, bloed trekkend. Vuile klootzak. Je parend partner bijten was een intieme handeling die alleen gedaan moest worden als je feitelijk gepaard had.

"Nu zal iedereen weten dat je van mij bent," fluisterde hij schor in mijn oor. "Ik ga je neuken tot je schreeuwt. Ik heb lang genoeg gewacht om je te krijgen, en nu ik je heb, is er geen ontsnapping."

"Ik zal je vertellen wat," raspte ik, terwijl ik me langzaam probeerde terug te trekken, "waarom ga ik geen afscheid nemen van mijn familie en dan kun je doen wat je maar wilt met me."

Hij greep mijn armen vast, draaide me om en scheurde mijn shirt van mijn lichaam, waardoor ik hapte naar adem. Hij boog zijn hoofd naar een van mijn tepels en zoog hard terwijl hij zijn vingers opnieuw in me duwde. "Eigenlijk heb ik een beter idee. Hoe zit het ermee dat je je mond om mijn lul doet en dan afscheid kunt nemen. Je moet je gedragen als mijn partner en doen wat ik zeg."

Hij greep me om mijn middel, trok mijn broek naar beneden en wierp me achterover op de grond. De adem werd uit mijn longen geperst en ik worstelde om adem te halen terwijl hij zijn gewicht op me legde. "Maak je geen zorgen, schatje, je zult ervan genieten."

Onmiddellijk voelde ik mijn hoektanden achter mijn lippen verlengen en mijn lichaamstemperatuur steeg. Ik was zo dicht bij verandering. Als alpha waren mijn hoektanden langer, scherper. Ik kon in menselijke vorm zijn en nog steeds iemand aan flarden scheuren met mijn tanden.

Ik weigerde een slachtoffer te zijn voor het welzijn van mijn roedel.

"Kade," kreunde ik, mijn benen voor hem openend. "Neem me nu." Het enige wat ik nodig had was een helder schot naar zijn nek. Ik was al met menselijke mannen geweest, maar nog nooit met een andere wolf. Ik had gehoord dat het de beste seks ooit was, en ik was van plan om het op een dag te ervaren... maar nog niet nu.

Kade lachte en tilde zijn hoofd op, ik verborg mijn hoektanden achter mijn gesloten lippen. "Smeek je me al? Teleurstellend, kleine wolf. Ik dacht dat je meer verzet zou bieden."

Toen hij zijn mond naar mijn borsten bracht, voelde ik de top van zijn penis tegen mijn opening duwen. De spanning in zijn lichaam verhoogde en ik wist dat ik snel moest handelen. Voordat hij naar binnen kon stoten, opende ik mijn mond wijd en zette het vast aan de binnenkant van zijn nek. In één snelle beweging scheurde ik zoveel mogelijk vlees eruit. Zijn bloed liep warm mijn keel in, waardoor ik kokhalsde. Ik spuugde het uit, samen met een enorme berg vlees van zijn lichaam.

Kreunend viel hij opzij en greep naar zijn keel, kokhalzend op zijn eigen bloed. Ik weigerde zijn slaaf te zijn als ik krachtiger was. Terwijl hij zijn nekwond vasthield, gromde hij terwijl zijn ogen veranderden in die van zijn wolf. Hij probeerde te veranderen, maar het lukte niet.

Terwijl ik opveerde, greep Kade mijn enkel vast en viel ik op de grond.

"Je ... zult ... betalen ... teef."

Ik moest weg komen voordat de roedels ons gevecht konden horen. Gelukkig wurmde ik me los uit zijn greep en schopte zijn hand weg. Wetende dat hij binnen enkele minuten dood zou zijn, riep ik mijn magie op en liet de kracht om mijn lichaam glinsteren. Kade keek me met ongeloof aan. Ik liet de magie me overnemen, veranderde in mijn wolfsvorm en rende weg. Ik keek nooit meer terug. Ik wilde niemand achterlaten, maar ze lieten me geen keuze.

Ik zou mijn familie nooit meer zien.