Mr. Denver
Ný fullorðinn
47.1K
Lýsing
Kyle Denver er fullkomnunarsinni, vinnualki sem skilur i raun ekki hvernig timinn virkar. Dakota Lennix hefur verid ritari hans i fimm ar og hun er besti ritari sem nokkru sinni hefur unnid med honum. Hun elskar vinnuna sina svo mikid ad hun sefur stundum a vinnustadnum. En sama hversu mikid hun elskar starfid sitt... tha tharf hun ad haetta.
Minni 1
Jun 5, 2025
Dakota Lennix
Ég hljóp að strætóstoppistöðinni á 7 cm háum hælaskóm, með tvær stórar ferðatöskur og tvo latte bolla. Hjartað sökk þegar ég sá strætóinn hafa nýlega farið og leit um mig eftir lausum leigubíl því ég átti aðeins 18 mínútur eftir áður en djöfullinn sjálfur fer úr skrifstofunni á fund.
Andskotinn.
Skrifstofan er tólf húsaraðir í burtu og það tekur mig um tuttugu mínútur að hlaupa þangað. En ég get ekki hlaupið aftur, þessar tvær töskur eru svo þungar og ég er viss um að ég myndi hella latte út um allt. Ég kyngdi taugaspennt og leitaði að lausum leigubíl. Ég reyndi að veifa til að fá leigubíl.
"Þú! Brúna hárið og tvær ferðatöskur! Komdu inn!" Ég sneri mér við og sá leigubílstjóra veifa til mín. Ég hljóp hratt til hans og steig inn.
"Denver skrifstofuna, takk... sex húsaraðir héðan... vinsamlega... vertu hraður... eða yfirmaður minn drepur mig," sagði ég alveg örmagna.
"Komið réttum skilaboðum!" sagði leigubílstjórinn og keyrði af stað. Ég kíkti strax á símann minn til að sjá hvort djöfullinn þarf eitthvað fleira. Ég brosti þegar ég sá engin skilaboð frá honum.
Ég leit á bílstjórann og sá nafnið hans á mælaborðinu. Hann heitir Eddy Brown og ég held hann sé á fertugsaldri. Ég dró djúpt andann og blés hægt frá mér.
"Veistu... ég er alveg hissa að sjá svona granna stelpu bera tvær stórar ferðatöskur," sagði hann og leit á mig í baksýnisspeglinum. Ég hló dapurlega og andvarpaði.
"Fólk segir það alltaf og ég held að það sé ástæðan fyrir því að yfirmaðurinn minn réði mig," sagði ég og horfði út um gluggann.
"Ég heiti Eddy, svona til kynningar," sagði hann á mjög vinalegan hátt. Ég sneri mér að honum og brosti.
"Ég heiti Dakota og þakka þér fyrir að kalla á mig áðan," sagði ég hlæjandi.
"Þú ert velkomin og hérna erum við komin," sagði hann og stoppaði beint fyrir framan skrifstofubygginguna mína. Ég rétti honum tuttugu dollara og hljóp út úr bílnum.
"Dakota, hér er afgangurinn!" kallaði Eddy á eftir mér og ég sneri mér við og kinkaði kolli. "Haltu því... þú bjargaðir mér í dag og vona að þú eigir góðan dag, Eddy," sagði ég og veifaði honum.
"Takk, og sömuleiðis!" sagði hann og ég kinkaði kolli. Ég leit á úrið mitt og hljóp hratt inn í bygginguna. Ég bað alla fyrir framan mig um að víkja úr vegi. Mér leið eins og ég væri Móse úr Biblíunni... þú veist, þegar Guð bað hann að kljúfa hafið. Ég er að kljúfa fólk úr vegi mínum.
Ég á þrjár mínútur eftir og ýtti á lyftuhnappinn eins hratt og ég gat og vonaði að hún kæmi hraðar. Ég kyngdi taugaspennt á meðan ég horfði á allar sex lyfjurnar og beið eftir að ein þeirra myndi loksins opna hurð sína.
Komdu, komdu...
Ding.
Ég hljóp að lyftunni hægra megin og steig hratt inn. Ég ýtti á númer 20 því þar er bækistöð djöfulsins. Ég kyngdi taugaspennt og horfði illilega á fólkið sem ætlaði að ýta á hnappinn úti. Lyftuhurðin lokaðist og lyftan fór upp. Ég horfði stöðugt á úrið mitt og svo á tölurnar með áhyggjusvip.
Komdu... ó, komdu!
Þegar talan nam 20, gat ég ekki annað en brosað breitt. Ég hljóp að skrifstofu djöfulsins og bankaði tvisvar áður en ég gekk inn. Hann var í símanum og benti mér að koma inn. Ég gekk inn og lokaði hurðinni hægt. Ég lagði tvær stóru töskurnar við hliðina á borðinu hans og setti tvo latte bolla á borðið hans.
Hann drekkur alltaf tvo latte á dag klukkan tvö og já, hann er svo skrítinn. Hann elskar kaffið sitt eftir hádegi og það verður að vera frá Starbucks. Ég stóð og beið eftir að hann myndi gefa mér annað verkefni en hann benti allt í einu á glergluggann. Ég náði strax í fjarstýringuna og lokaði blindsunum.
Hann tók latte bollann sinn og sötraði á meðan hann talaði í símann. Hann benti mér að setjast og ég tók fram minnisbækurnar því ég vissi að hann ætlaði að láta mig gera helling eftir þetta. Hann lauk símtalinu og settist í stólinn sinn.
"Hættu við allt hjá mér fram á laugardag, ég er á leið til Vancouver," sagði hann og ég sperrti augun.
Andskotinn! Ó nei...
"Hvað ætlar þú að gera í Vancouver, herra Denver?" spurði ég og lagaði gleraugun því þau voru að renna niður. Ég byrjaði að strika út öll verkefni hans frá morgundeginum til laugardags.
"Bara bókaðu miða fyrir mig og þú kemur ekki með," sagði hann í sinni venjulegu köldu rödd. Ég gat ekki annað en brosað leynilega innra með mér því það þýðir að ég á fjóra daga frí. Ég þarf ekki að þjóna djöflinum í fjóra daga og það eru góðar fréttir.
"Já, herra Denver. Á ég að bóka snemma flug eða...?" spurði ég og tók upp iPad-inn úr töskunni.
"Snemmsta flugið á morgun og síðasta á laugardag," sagði hann og benti á mig með pennanum sínum. Ég skrifaði það niður í dagbókina mína og leit aftur á hann.
"Þarftu eitthvað fleira?" spurði ég á meðan hann sötraði kaffið sitt.
"Þú hefur umsjón með byggingunni á meðan ég er í burtu," sagði hann og ég leit á hann með hrylling í augum.
"Er það ekki starf Bob?" spurði ég mjög varlega.
"Ég var að reka hann. Hann kom með tvær stelpur á skrifstofuna sína og stundaði kynlíf þegar hann átti að vera að uppfæra mig," sagði yfirmaður minn án þess að líta af tölvuskjánum. Ég leit niður dapur því ég hélt ég fengi fjögurra daga frí... en hann endaði á að gefa mér meira að gera.
"Er það allt, herra Denver?" spurði ég og byrjaði að pakka saman.
"Sendu mér miðana og þú veist hvað þú átt að gera, ekki satt?" spurði hann.
"Já," sagði ég og leit á hann. Hann benti mér að fara strax út. Ég stóð upp og labbaði út af skrifstofunni hans. Ég gekk að mínu skrifstofuherbergi og henti mér á sófann.
Allt í einu hringdi síminn minn og ég greip hann hratt úr töskunni. Þegar ég sá nafnið á skjánum ýtti ég strax á rauða takkann. Síminn hringdi aftur... sama nafnið birtist.
"Hvað viltu?" hvæsti ég, ákvað að svara símtalinu. Ég setti á hátalara því ég hafði ekki orku til að halda símanum við eyrað.
"Hvað?!"
"Afi er að deyja..." sagði pabbi minn og ég velti augunum.
"Þú nærð mér ekki svona í þetta skiptið, pabbi," sagði ég köldum rómi.
"Ég sver, ég er ekki að grínast núna," sagði hann alvarlegur.
"Ég er upptekin... svo hættu að grínast-" Pabbi kveikti á myndavélinni og ég sperrti augun þegar ég sá afa á sjúkrahúsinu.
"Ég er ekki að ljúga."
"Allt í lagi... ég kem," hvæsti ég og lagði á. Ég stóð hratt upp úr sófanum og settist á vinnustólinn. Ég byrjaði að hætta við öll plön herra Denver með því að hringja í alla sem tengjast þeim. Ég bókaði honum flugmiða til Vancouver og mér sjálfri til LA.
Eftir að hafa lokið við að skipuleggja allt gekk ég að skrifstofu yfirmannsins. Ég bankaði og gekk svo inn.
"Herra Denver, ég held ég verði að fara til LA í fyrramálið," sagði ég og hann leit upp til mín.
"Af hverju?" spurði hann.
"Afi minn er að deyja, pabbi minn hringdi áðan og sagði mér að koma heim," sagði ég.
"Farðu... þú hefur tvo daga og biddu Cindy að leysa þig af."
"Hún heitir Cynthia," leiðrétti ég hann og hann kinkaði kolli og benti mér að fara. Ég rétti honum upplýsingar um miðana og hann ýtti á mig að fara strax út. Ég fór aftur á skrifstofuna og hélt áfram að vinna.
Mr. Denver
35 Minni
35
Efnis
Tegundir
Um Okkur
Fyrir höfunda
Copyright © 2025 Passion
XOLY LIMITED with the registered office at Las Vegas, NV, USA, 89101