Royal Shifters Series - Chapter #9 - Free To Read

Ryker gumalaw-galaw sa kusina, at naamoy ko ang mga itlog at bacon na umaabot sa pinto ng silid. Bumaliktad ako at tumingin sa malayong pader. Akala ko makakasama niya ako kagabi, pero hindi; hinalikan lang niya ako ng magandang gabi. Sa bar, karamihan ng oras ay pinag-usapan niya si Blake, sinusubukan na makuha ang tulong nito sa sitwasyon ko, samantalang ako naman ay nakikipag-usap sa iba pang mga miyembro ng grupo.

"Nalulungkot ka ba na hindi ako natulog kasama mo kagabi?" tanong ni Ryker.

"Hindi nga. Mas gusto kong matulog mag-isa. Mas marami akong puwang."

"Nagsisinungaling ka, anghel. Ramdam ko ang iyong pagkadismaya kaninang umaga. Sabihin mo lang sa akin na gusto mo ako at mananatili ako. Kailangan kong marinig iyon."

"Alam mo namang gusto kita, Ryker. Sigurado kong napagtanto mo iyong dati pang gabi."

Sa buong buhay ko, hindi ko kailangan ng sinuman na nag-aalaga sa akin, kahit ang mga magulang ko. At nang dumating sa katotohanan, hindi sila gaanong nagtagumpay pagdating kay Kade. Alam ko na kaya kong mabuhay mag-isa. Hindi ko inaasahan na aaminin kong kailangan ko o kahit na kagustuhan na ng sinuman ay bago sa akin. Sabihin ang mga salita nang malakas ay halos hindi ko mahalintulad.

"Pinakita mo na sa akin, pero hindi mo sinabi sa akin. Ang mga salita ay maaaring malakas," ang kanyang sagot.

Kumunot ang noo ko at bumangon ako at nagsuot ng damit bago pumunta sa baba. Nasa kusina siya na nakatalikod sa akin, walang suot na shirt, maliban sa boxer shorts. Ang galing. "Kaya kung maghubad ako at humiga sa mesa, hindi mo aaksayahin sa akin?"

Tumawa siya. "Hindi nga."

"Sigurado ka?"

"Oo." Patuloy siya sa pagluluto samantalang nakatayo ako roon, natulala. Hindi ko siya pinaniwalaan ng isang segundo. Nang magtayo siya nang nakatingin sa labas, hindi niya ako pinansin at umupo na lamang kasama ang kanyang pagkain.

Tinuro niya ang kahon. "Nandoon ang plato mo."

"Serioso kang hindi ako titingnan?"

Tiningnan niya ang isang nakikitang spot sa mesa at ibinulatlat ang isang piraso ng bacon sa kanyang bibig, kinakagat ito nang dahan-dahan. "Hindi ka pa handa doon."

Naghihintay ako na tingnan niya ako nang lihim pero hindi niya ginawa. "Sino ngayon ang matigas ang ulo?"

Tumawa siya. "Ikaw pa rin, sweetheart. Kalaban kita."

Kumuha ako ng mga damit mula sa sahig, sinuot sila at kinuha ang plato ko ng pagkain. Mas may self-control siya kaysa sa inaakala ko. Sa tingin niya sa mukha niya, narinig niya ang mga naiisip ko. Arogante.

"Kumusta iyong almusal mo?"

Kinuha ko ang kutsarang puno ng itlog at ipinasok sa bibig ko. "Masarap. Paano ka natuto magluto?"

"Tinuturuan ako ni Seraphina noong bata pa ako. Siya ang nag-ampon sa akin. O matuto ako o mahuli ang aking pagkain sa mga hayop sa kagubatan." Natapos niya ang kanyang pagkain at itinaas ang mga mata niya sa akin. Napaka-hirap talikuran ang mga mata niya.

"Miss mo ba ang iyong pamilya?"

"Sa araw-araw. Sana ay may mga kasagutan ako."

Tumango ako, sinisikap na huwag isipin ang mga pangyayari tungkol sa pamilya ko. "Miss ko rin sila, kahit na binetrayn nila ako. Wala akong ideya kung anong nangyayari doon, o kung okey ba sila o hindi."

Hinawakan niya ang aking kamay. "Huwag kang mag-alala tungkol diyan ngayon. Sila mismo ang nagsumbong sa iyo sa mga lobo. Makakakilala ka kay Seraphina ngayon. Interesado akong malaman kung ano ang sasabihin niya sa iyo."

Tama siya tungkol sa mga magulang ko, pero minamahal ko pa rin sila. Kung ang Seraphina ay makakapaglahad ng ilaw sa nangyari, handang handa ako. "Anong oras darating ang lahat ng tao?" tanong ko.

Kinuha niya ang aking walang laman na plato, inilagay ang mga pinggan namin sa lababo. "Mga ilang oras pa. Dadating si Blake nang may mga papeles mo. Uuwi tayo mamaya."

"At sigurado kang magandang ideya na iwan ang grupo?" Umupo ako at tinulungan siyang punasan ang kusina. Hindi ko gaanong kilala ang mga taong pinapangakahuyan niya, pero kung pinatay ng grupo ng Yukon ang kanyang pamilya, wala akong pinaniwalaang sila ay mag-aalala tungkol sa iba.

Hinawakan ni Ryker ang aking mga kamay at nililingon ako. "Okay lang sila. Sila ay may malalakas na tao. Pero maganda na alam mo na iniisip mo sa kanila."

"Iniintindi ko ang kapakanan ng lahat ng mga lobo, maliban sa kapatid mo. Wala akong kilalang lobo na kasing-sama niya."

Hinila niya ako at dumantay ang ulo ko sa kanya, pinapakinggan ang kalmado niyang puso na bumabatak sa kanyang malalakas na dibdib. "Hindi palaging ganoon si Kade. Ang masamang lobo sa grupo ay ang aking tiyuhin; siya ang alpha namin. Kung natutuhan ng aking kapatid mula sa kanya, hindi nagugulat na nagbago siya sa mga nakalipas na taon."

"May iba ka pa bang kapatid?"

Nanginginig siya ng kanyang ulo. "Si Kade lang."

"Paumanhin," bulong ko. "Alam ko na hindi madali na matraydor na ganoon."

Inabot niya ang aking mukha sa kanyang mga kamay kasabay ng halukipkip niya. "Hindi palaging ganito siya. Paalis na tayo para sa paliligo at pagrerelokasyon. Nariyan si Seraphina. "Nais kong malaman ang sasabihin niya tungkol sa iyo."

Mayroon siyang tama tungkol sa aking mga magulang, pero mahal ko pa rin sila. Kung maaaring maghatid sa akin ng ilaw si Seraphina tungkol sa nangyari, handa akong sundin iyon. "Anong oras darating ang lahat ng tao?" tanong ko.

Kinuha niya ang aking walang laman na plato, inilagay ang mga pinggan namin sa lababo. "Mga ilang oras pa. Dadating si Blake nang may mga papeles mo. Uuwi tayo mamaya."

"At sigurado kang magandang ideya na iwan ang grupo?" Umupo ako at tinulungan siyang punasan ang kusina. Hindi ko gaanong kilala ang mga taong pinapangakahuyan niya, pero kung pinatay ng grupo ng Yukon ang kanyang pamilya, wala akong pinaniwalaang sila ay mag-aalala tungkol sa iba.

Hinawakan ni Ryker ang aking mga kamay at nililingon ako. "Okay lang sila. Sila ay may malalakas na tao. Pero maganda na alam mo na iniisip mo sa kanila."

"Iniintindi ko ang kapakanan ng lahat ng mga lobo, maliban sa kapatid mo. Wala akong kilalang lobo na kasing-sama niya."

Hinila niya ako at dumantay ang ulo ko sa kanya, pinapakinggan ang kalmado niyang puso na bumabatak sa kanyang malalakas na dibdib. "Hindi palaging ganoon si Kade. Ang masamang lobo sa grupo ay ang aking tiyuhin; siya ang alpha namin. Kung natutuhan ng aking kapatid mula sa kanya, hindi nagugulat na nagbago siya sa mga nakalipas na taon."

"May iba ka pa bang kapatid?"

Nanginginig siya ng kanyang ulo. "Si Kade lang."

"Paumanhin," bulong ko. "Alam ko na hindi madali na matraydor na ganoon."

Inabot niya ang aking mukha sa kanyang mga kamay kasabay ng halukipkip niya. "Hindi palaging ganito siya. Paalis na tayo para sa paliligo at pagrerelokasyon. Nariyan si Seraphina. "Nais kong malaman ang sasabihin niya tungkol sa iyo."