Royal Shifters Series - Chapter #6 - Free To Read

Ang unang impulse ko ay habulin siya, at kung mayroon akong natutunan sa buhay, laging sundin ang aking instincts. Tinanggal ko ang aking mga damit, tumakbo ako sa gitna ng niyebe at nag-shift habang tumatakbo. Malakas ang amoy ni Ryker, lalo na dahil sa galit niya. Ang galit na alpha ay isang mapanganib na alpha. Sa malayo, bumagal si Ryker at sa wakas ay nahabol ko siya, lumapit ng dahan-dahan.

"Ryker, pakiusap, mag-shift ka para makapag-usap tayo. Nais kong humingi ng paumanhin sa pagpatay sa kapatid mo, pero hindi ko magagawa iyon."

Kumislap ang kanyang mga mata at nagpakita ng kanyang mga panginginain. Dahil hindi pa ako umiinom ng kanyang dugo, hindi ko siya maririnig kung magsasalita siya. Tinitigan niya ako bago kumikilos ang mahika sa paligid ng kanyang katawan, nagpapalit siya sa kanyang anyo ng tao.

"Hindi ko kailangan ng sumpang 'yan. Dapat ako ang pumatay sa kanya."

"Kaya hindi ka galit sa akin?"

Huminga siya ng malalim, itiniklop ang kanyang mga mata at umupo sa niyebe sa harap ko, pumitik ang mga ngipin niya. "Hindi, hindi ako galit sa iyo. Nakita ko ang ginawa ng kapatid ko, at dapat mas malaki pa ang kanyang nakuha. Ipinapatay ako na hindi ako doon upang protektahan ka."

"Kayang alagaan ang sarili ko."

"Alam ko."

"Bakit ka tumakas?"

Lumapit siya sa akin, inilagay ang kanyang mga kamay sa aking balahibo. "Galit ako, Bailey. Nakakapangilabot na mapanood ang iyong kasintahan na halos ibalibag ng iyong kapatid. Nakakakita lang ako ng pulang kulay. Kung hindi mo saksak ang kanyang lalamunan, malamang ay nasa kalahating daan na ako patungo sa Canada."

Isinara ko ang aking mga mata at pinayagan kong kunin ako ng mahika upang mag-shift pabalik. Sa pagkakataong iyon, itinulak ako ni Ryker at ibinalot kami sa gilid. Inilagay niya ang kanyang mga kamay sa aking mukha at niyakap ako, binigyan ako ng halik, binuksan ang aking mga labi gamit ang kanyang dila. Lumayo ako, kahit na ayaw ko.

Huminga ng malalim, itinulak niya ang kanyang noo sa akin. "Gusto ko 'yon simula nang unang makita kita."

Hindi ko maaaring itanggi na napakasarap ng pakiramdam. Sa katunayan, ang tanging iniisip ko ay kung gaano kasarap na hayaan siyang ipagmataas ako. Ang bahagi ng dibdib ko ay nagyugyog, nagrereaksiyon ang katawan niya sa aking iniisip. Gusto ng lobo ko na mag-mate, pero ang lohikal na bahagi ko ay hindi handa. "Ano kaya ang mangyayari kung kami ni Kade ay ..."

"Kumantot?" tinapos niya ang aking pangungusap, tinatawanan ako. Tinulak ako, pero mahigpit niya akong hawak.

"Kalmado ka, hindi ko sila papatayin. Pero sana mag-iisip nang dalawang beses ang mga ito bago dumarating dito."

"Hindi ko iniisip na problema sila. Ang Yukon pack ang mga taong gustong gumanti sa kamatayan ni Kade."

"Kaya sila magugulat kapag nakasumpong sila sa akin." Binigyan niya ako ng walang-kasiyahan na ngiti. "Tungkol sa tanong mo, kapag ikaw ay tinatablan ng pangangailangan na mag-mate, paano ito nakakaapekto sa mga mas matatanda na mga lalaki? Sa aking pack, nakakita ako ng maraming karahasan, ngunit pinagtitiyagaan ni Sebastian na ilayo ako sa lahat."

Tumingin siyang malungkot sa akin. "Maaari nilang maglabas ng kanilang pagka-frustrate sa mga babae. Ito ay nakapagpapalma sa kanila para saglit, pero palaging may pangangailangan na hindi nauubos. Sa bandang huli, mayroong punto kung saan kailangan gawin ang isang bagay."

"Tulad ng ano?" Tinanong ko, alam ko na ang sagot sa kanyang mukha.

"Killing them. May mga pagkakataon kung saan hinihingi ng mga lobo na patayin sila ng kanilang pack. Iyon ay palaging napakahirap. Sana hindi ko na maranasan iyon muli."

"Sino siya?"

Isang malungkot na ngiti ang namutawi sa kanyang mga labi. "Odolf. Isang mabait na tao rin siya."

"Paumanhin. Alam kong hindi iyon madali. Para sa isang pinakamalakas na lobo sa aking pack, hindi ako alam ang mga dapat kong malaman. Kung nagtagumpay ang aking mga magulang, sinabi sa akin ngayon, nasa Canada ako kasama si Kade, pinaplotok ang bawat paraan upang patayin siya. Kailangan ko malaman kung bakit ang aking mga magulang ay naglihim sa akin. Mayroong isang bagay na nawawala sa akin."

Hinigpitan ni Ryker ang hawak niya sa akin at itinaas ang isa sa mga binti ko para ibalot sa kanya. "Kung buhay pa ang aking mga magulang, sigurado akong alam nila. Ang aking paglisan ay magiging bahagi nito. Binibigyan si Kade ng permisong manatili at hindi ko ito maintindihan kung bakit. Hindi ito maaaring isang kahulugan. Hindi ko siya kinapanayam matapos nating maghiwalay, kahit matapos ang mga taong iyon. Sa abot ng aking kaalaman, iniisip niya na patay na ako."

Napuno ng mga larawan ni Kade ang aking isipan. "Pangako sa akin na hindi ka tulad niya."

Inangat niya ang aking baba gamit ang kaniyang daliri, hinalikan niya ang dulo ng aking ilong. " 'Yan ay maipapangako ko. Pero kung hindi ka naniniwala sa akin, uminom ka ng aking dugo. Makakaramdam ka ng lahat ng nararamdaman ko, at magkakaroon tayo ng koneksyon sa ating mga isipan." Siya'y bumaba at halikan ako nang maigi sa labi. "Ang buwan ay hindi lilitaw hanggang sa tatlong linggo pa. Maghihintay ako nang kailangan mo ng oras."

Inikot na ni Ryker ang kanyang mga daliri sa aking leeg, pababa sa aking dibdib, na nagpatunay sa akin na lumilitaw ang mga tamang lugar. Humigpit ang kanyang hawak at nag-ugat ako, nagpaparamdam sa kanyang kasabikan. Marahil hindi rin nakatulong na ibinabalya niya ang kanyang matigas na ari sa aking balakang.

"Handa na ang wolf ko sa lahat, pero kailangan ko ng mga sagot bago